文江江上多乔木,爱尔堂前槐树蕃。枝枝叶叶先人德,长有清阴庇子孙。
两扶红日上青天,盛有高名海外传。黼黻鸿猷才胜锦,发挥龙诰笔如椽。
三朝并倚忠勤德,二气还需燮理贤。九曲武夷尘境外,功成归作地行仙。
行年三十已衰翁,满眼忧伤只自攻。
今夜扁舟来诀汝,死生从此各西东。
小宅里闾接,疏篱鸡犬通。渠分南巷水,窗借北家风。
庾信园殊小,陶潜屋不丰。何劳问宽窄,宽窄在心中。
转枕重安寝,回头一欠伸。纸窗明觉晓,布被暖知春。
莫强疏慵性,须安老大身。鸡鸣一觉睡,不博早朝人。
早世身如风里烛,暮年发似镜中丝。
谁人断得人间事,少夭堪伤老又悲。
暮齿忽将及,同心私自怜。渐衰宜减食,已喜更加年。
紫绶行联袂,篮舆出比肩。与君同甲子,岁酒合谁先。
家声许史旧,弱冠近天墀。
权出诸公右,官嫌二品卑。
多知缘好古,得句旧能诗。
自怪文开后,风流有此儿。
江南相送隔烟波,况复新秋一雁过。闻道全军征北虏,
又言诗将会南河。边心冉冉乡人绝,寒色青青战马多。
共许陈琳工奏记,知君名行未蹉跎。
谕指严生不惮劳,为君谈笑取临洮。轺车复历秦关险,绣扆新瞻汉殿高。
直使三农归陇亩,勤将尺纸荐英豪。峰岚涧水香山路,想见春风动锦袍。