涧水流千仞,岩姿起万般。扶藜虽有兴,驻屐谅难安。
好客能同趣,群峰肯纵观。苍茫却无际,谁与话愁端。
喜陪后骑陟崔嵬,竹里泉鸣古寺开。吟罢苏仙头白句,天风更送好诗来。
清溪含素秋,荡漾令人愁。如何碧山色,萧条对此流。
霜叶飞斜照,疏烟萦晚洲。坐对兰馨远,兼叹桂枝樛。
沿芳空有怨,攀援未能留。伤心榛棘满,丛薄共回揫。
虽分苍与翠,莽没非所求。日暮不自聊,蟪蛄鸣啾啾。
相望在云中,流光依汉表。孤心屡自危,远意凭飞鸟。
霄音甫一闻,窗日来初皎。岂惟列岫昭,亦令幽岩皦。
物象起空庭,分晖及静窈。偶因诵读馀,倚照观清晓。
不畏简编烦,独羞丹汗少。良由时世殊,亦值贞元扰。
骚歌不足言,诗易同忧悄。置书忘食事,感叹何时了。
天河皎皎流清澈,白云片片横霄闑。是云非云动远华,以色为空空似涅。
空天漻泬自高浮,挹斗扬箕时并揭。玉龙开影乍双垂,帝子临津初罢辙。
虚劳鹊羽漫多填,颇怪机丝堪近缀。九野平分二气绳,如断复联疑肪截。
千年几见问津人,万里空思玄圃穴。玄圃之山百泓飞,汇而为海四河别。
惟有白河向东南,天波亦使中原洁。凭兹洁意俟三秋,秋天返照光如雪。
河源自此不须穷,耳目之前星宿列。幽含明吐已昭昭,上下同流那可竭。
结绳时远,众口喁噞。载声于腕,墨深管铦。陷文不顾,甘谀乐疢,讳疾忘砭。
谁能响迩,或恐扬燖。宜彼金人,铭背三缄。
少年易学老难成,一寸光阴不可轻。(争议:少年易老学难成)
未觉池塘春草梦,阶前梧叶已秋声。
青春的日子容易逝去,学问却很难成功,所以每一寸光阴都要珍惜,不能轻易放过。
还没从美丽的春色中一梦醒来,台阶前的梧桐树叶就已经在秋风里沙沙作响了。
空岩寒水自悲吟,遥夜何人为赏音。此日团栾都听得,他时离索试追寻。
行尽吴山过越山,白云犹是几重关。若寻汗漫相期处,更在孤鸿灭没间。
大地何人凿小空,翛然一榻卧相容。巨灵擘破三千丈,西竺飞来第二峰。
出洞风来疑有虎,藏舟夜半忽乘龙。怪来索我题诗句,稽首何君六石供。