渐觉东风料峭寒,青蒿黄韭试春盘。
遥想庆州千嶂里,暮云衰草雪漫漫。
徂徕无老松,易水无良工。
珍材取乐浪,妙手惟潘翁。
(潘谷作墨,杂用高丽煤。
)鱼胞熟万杵,犀角盘双龙。
墨成不敢用,进入蓬莱宫。
蓬莱春昼永,玉殿明房栊。
金笺洒飞白,瑞雾萦长虹。
遥怜醉常侍,一笑开天容。
溪石琢马肝,剡藤开玉版。
嘘嘘云雾出,奕奕龙蛇绾。
此中有何好,秀色纷满眼。
故人归天禄,古漆窥蠹简。
隃麋给尚方,老手擅编划。
分余幸见及,流落一叹赧。
我贫如饥鼠,长夜空咬啮。
瓦池研灶煤,苇管书柿叶。
近者唐夫子,远致乌玉玦。
(唐林夫寄张迈墨半丸。
)先生又继之,圭璧烂箱箧。
晴窗洗砚坐,蛇蚓稍蟠结。
便有好事人,敲门求醉帖。
吾穷本坐诗,久服朋友戒。
五年江湖上,闭口洗残债。
今来复稍稍,快痒如爬疥。
先生不讥诃,又复寄诗械。
幽光发奇思,点黮出荒怪。
诗成一自笑,故疾逢虾蟹。
昔我十年前,与君始相识。曾将秋竹竿,比君孤且直。
中心一以合,外事纷无极。共保秋竹心,风霜侵不得。
始嫌梧桐树,秋至先改色。不爱杨柳枝,春来软无力。
怜君别我后,见竹长相忆。长欲在眼前,故栽庭户侧。
分首今何处,君南我在北。吟我赠君诗,对之心恻恻。
一骑吴关外,悲歌脱畏途。残生馀海峤,万死得江湖。
盆底冤谁烛,垆头兴未徂。十年携手泪,相对湿菰芦。
廿载梁园望目勤,西风林叶转纷纭。浮沈殷羡书中字,明灭荆卿剑上文。
地尽中原惟片雪,天长南国有飞云。悲歌屠狗燕台事,寂寞年来未易闻。
陇首雪花飘,征人出渭桥。长城屯万骑,大碛下双雕。
闪月朱旗静,穿云画角遥。横行榆塞外,一战静氛妖。
扬子江头风色狂,白波如山五丈强。自是吴姬惯迎客,来来去去木兰航。
平生三业净,在俗亦超然。
佛事一盂饭,横眠不学禅。
松风佳客共,茶梦小僧圆。
漫续山家颂,非诗莫浪传。
风枝雨叶瘠土竹,龙蹲虎踞苍藓石。
东坡老人翰林公,醉时吐出胸中墨。
象踏恒河彻底,日行阎浮破冥。
若问深明宗旨,风花时度窗櫺。