角声定自与谁语,月色不应无为明。
已作杨花着泥久,无多心事惹愁生。
花尽春犹冷,羁心只自惊。
孤莺啼永昼,细雨湿高城。
扰扰成何事,悠悠送此生。
蛛丝闪夕霁,随处有诗情。
雨晴闲步涧边沙,行入荒林闻乱鸦。
寒食清明惊客意,暖风迟日醉梨花。
书生投老王官谷,壮士偷生漂母家。
不用秋千与蹴踘,只将诗句答年华。
写恨才人剑器,惊心公主琵琶。六朝山色送昏鸦。
商女怨,犹唱后庭花。
笔底铮铮金石,弦中飒飒风沙。平鳞铲角尚槎枒。
休相笑,吾道一龙蛇。
春入清明自可游,窃将乐事脱閒愁。落花烟里从春酌,细柳风前纵野讴。
去岁陇添今岁墓,千年人误百年谋。六龙不为人间驻,莫遣风尘空白头。
秋馆烟雨合,重城钟漏深。佳期阻清夜,孤兴发离心。
烛影出绡幕,虫声连素琴。此时蓬阁友,应念昔同衾。
落花庭院晚风轻,芳草池塘夜雨晴。独步独吟消白日,闲愁闲闷过清明。
一雨清凉恰四朝,雾丝萦户见蟏蛸。病因戒酒成真止,辞免书门绝妄交。
道拙尚忧儿坠简,家贫且喜稼盈郊。间庭绿藓泥融遍,燕子飞来补旧巢。
籍甚洪崖孙,高寒欲无敌。徐郎聘君后,挺挺百夫特。
堂堂无双公,户外满屦迹。虎豹雄牙须,侪流甘辟易。
徐诗到平澹,反自穷艰极。周鼎无款识,赏音略岑寂。
阴何不支梧,少陵颇前席。洪语自奇崄,馀子伤剽贼。
大似樊绍述,文字各识职。二子辨饤饾,鄙夫与下客。
粢食荐铏羹,熊蹯杂象白。殿最付公议,吾言可以默。
今春贼来时,军士怖而走。今冬贼来时,决拾揎两肘。
愤然思出斗,不但要死守。仰怀吾君仁,愈觉戎虏丑。
欲以占天心,于焉卜长久。暂劳何足道,富贵要力取。
行看斩贼头,金印大如斗。