高陵自可眺,况复更层楼。
峨峨众山翠,活活寒溪流。
新篁未扫箨,缘险已修修。
曲道出林杪,飞宇跨城头。
春余众芳歇,子结累蔓抽。
庭空野鼠窜,日暝啼禽留。
谁知郡府趣,适有林壑幽。
主人易吾土,惟袭是瀛洲。
伊我去闾井,尔来三十秋。
昔望白云下,今从轻轩游。
夙怀高世趣,固足林壑情。
欲游名山遍,遂为庐岳行。
又访远公迹,东林气象清。
瀑布秋影落,香炉晓烟生。
洗荡万古虑,薰蒸千载名。
我今滞孤宦,空羡瓶锡轻。
出郭病身健,还山秋日长。云光漏疏木,岚翠集虚堂。
远害愁防虎,全生拟牧羊。那知岩壑外,随步有康庄。
草堂人远只存诗,几席临风入咏思。
文印幸传同谷谱,祖灯犹照曲江碑。
濡毫省闼春霖足,立马君门夜漏迟。
憔悴江南老词客,柳边曾挹汉威仪。
寓思本多伤,逢春恨更长。露沾湘竹泪,花堕越梅妆。
睡怯交加梦,闲倾潋滟觞。后庭人不到,斜月上松篁。
采花女儿于阗姝,颜色比玉玉不如。金舆迎之不肯出,千回万转犹自殊。
飞燕合德亲姊妹,闻道同宫还作态。潇湘之竹一色碧,迄今不染皇英泪。
欲出不出心自怜,春风只在秋风前,与归长信归于阗。
山峰如马浪如龙,巴雪消时春气浓。万里顺流东到海,石头城下合朝宗。
近天阶咫尺,云拥千官,动摇环佩。仙乐声高,似飘飖天外。
罗绮香秾,珠㙨光粲,看红妆千队。银汉低徊,月临仙掌,星垂华盖。
睹此繁华,古今应最,禁苑中此,夕同欢会。海上三山,与金茎相对。
宝马香车,九街驰逐,遍五城欣快。圣寿齐天,年年岁岁,嵩呼罗拜。
只闻来客说春游,不逐花前笑自留。
浪说春期计春尽,留春无术只春愁。
浩渺烟波不可名,我来闲自渥尘缨。
久思沧海收身去,安得长舟破浪行。
天阔水云连黯淡,日闲鸥鹭自飞鸣。
屈平死後渔人尽,後世凭谁论浊清。