倚楼谁抱角弓悲,老去元方鬓已丝。梦草青春成往事,看云白日亦多时。
荆花历历垂新影,棣萼离离偃故枝。肠断鹡鸰偏作意,孤飞背立水烟湄。
十年旧鹤喜余亲,奇格跄踉信少尘。秪忆江湖俦侣隔,漫怜霄汉羽毛新。
虞罗蔽日虚施巧,仙路乘风不易驯。借问西池故鹓鹭,胡然茄下慕游鳞。
塘水汪汪凫唼喋,忆上江南木兰楫。绣颈金须荡倒光,
团团皱绿鸡头叶。露凝荷卷珠净圆,紫菱刺短浮根缠。
小姑归晚红妆浅,镜里芙蓉照水鲜。东沟潏潏劳回首,
欲寄一杯琼液酒。知道无郎却有情,长教月照相思柳。
田舍生涯在田里,家家种苗始云已。
俄惊五月雨沉淫,一夜前溪半篙水。
苗头出水青幽幽,只恐飘零随水流。
不辞踏车朝复暮,但愿皇天雨即休。
前来秋夏重漂没,禾黍纷纭满阡陌。
倾家负债偿王租,卒岁无衣更无食。
共君努力莫下车,雨声若止车声息。
君不见东家妻,前年换米向湖西。
至今破屋风兼雨,夜夜孤儿床下啼。
丈夫孰能穷,吐气成虹霓。
酿酒东海乾,累麴南山齐。
平生搴旗手,头白归扶犁。
谁知蓬窗梦,中有铁马嘶?何当受诏出,函谷封丸泥,筑城天山北,开府萧关西,万里扫尘烟,三边无鼓鼙。
此意恐不遂,月明号荒鸡。
东蛮有谢氏,冠带理海中。
自言我异世,虽圣莫能通。
王卒如飞翰(hàn),鹏骞(qiān)骇群龙。
轰然自天坠,乃信神武功。
系虏(lǔ)君臣人,累累来自东。
无思不服从,唐业如山崇。
百辟拜稽(qǐ)首,咸愿图形容。
如周王会书,永永传无穷。
睢(suī)盱(xū)万状乖,咿(yī)嗢(wà)九译重。
广(guàng)轮抚四海,浩浩如皇风。
歌诗铙鼓间,以壮我元戎。
酋长元深谢氏裔,世袭为官东蛮中。
自称异世方外客,圣恩至道无以通。
一日王师如鹏至,穿云破雾可惊龙。
轰然霹雳从天降,元深始识神武功。
君臣系颈为俘虏,纷纷北面而朝贡。
臣民君王思归顺,李唐伟业如山崇。
蛮夷头目拜天子,愿绘陛下英武容。
犹若西周《王会书》,世世代代传无穷。
蛮夷面圣百态现,言语九译方可通。
唐王恩宠及四海,臣民共沐大唐风。
铙鼓声中歌诗颂,壮我军威气如虹。
谢氏:指东蛮首领谢元深。冠带:借指士族、官吏。海中:海,指黔西滇东之洱海。海中,指黔西到滇东之洱海一带。
飞翰:高飞之鸟。骞:高飞貌。
累累:接连成串,言其多也。
百辟:辟,唐王的人。百辟,引申为众蛮夷头目。
睢盱:朴素貌,亦有仰视之意。乖:行为欠正常。咿嗢:言语不明。
广轮:东西为广,南北为轮,指土地面积。引申为大唐。
今日我复悲,坚卧脚踏壁。
古来共一死,何至尔寂寂!
秋风两京道,上有胡马迹。
和戎壮士废,忧国清泪滴。
关河入指顾,忠义勇推激。
常恐埋山丘,不得委锋镝。
立功老无期,建议贱非职。
赖有墨成池,淋漓豁胸臆。