朱雀街头雨,乌衣巷口风。飞来双燕子,不入景阳宫。
为问秦淮女,还知玉树空。
吴姬一曲采莲歌,回首秋风卷碧波。翠盖不能擎雨露,鸳鸯应怨夜寒多。
林间留我住多时,似与烟霞夙有期。野老烹茶来献客,岩猿偷果去呼儿。
静思世上千年事,不值山中一局棋。欲说行藏舒卷意,洞天惟有白云知。
相倚秋风立,兰言似有无。
未饶霜女俊,不爱月娥孤。
力弱烟被素,心危露泣珠。
剪裁随楚思,幽怨寄吴歈。
半坼香囊解,微倾醉弁扶。
涉江如可采,百琲答轻躯。
青春三十馀,众艺尽无如。中散诗传画,将军扇续书。
楚田晴下雁,江日暖游鱼。惆怅空相送,欢游自此疏。
照眼红云斗晚霞,重重青盖半倾斜。
会须直跨三千仞,移取峰头十丈花。
乡里儿,桑麻郁郁禾黍肥,冬有褴襦夏有絺。
兄锄弟耨妻在机,夜犬不吠开蓬扉。乡里儿,醉还饱,
浊醪初熟劝翁媪。鸣鸠拂羽知年好,齐和杨花踏春草。
劝年少,乐耕桑。使君为我剪荆棘,使君为我驱豺狼。
林中无虎山有鹿,水底无蛟鱼有鲂。父渔子猎日归暮,
月明处处舂黄粱。乡里儿,东家父老为尔言,
鼓腹那知生育恩?莫令太守驰朱轓,悬鼓一鸣卢鹊喧。
恶声主吏噪尔门,唧唧力力烹鸡豚。乡里儿,莫悲咤。
上有明王颁诏下,重选贤良恤孤寡。春日迟迟驱五马,
留犊投钱以为谢。乡里儿,终尔词。我无工巧唯无私,
举手一挥临路岐。
僧房来往久,露井每同观。白石抱新甃,苍苔依旧栏。空瓶宛转下,长绠辘轳盘。境界因心净,泉源见底寒。钟鸣时灌顶,对此日闲安。
一入芜城里,銮舆竟不归。尚馀萤火在,夜夜傍城飞。
献赋多年客,低眉恨不前。此心常郁矣,纵目忽超然。
送骥登长路,看鸿入远天。古墟烟幂幂,穷野草绵绵。
树与金城接,山疑桂水连。何当开霁日,无物翳平川。