千门月色石城头,虎踞关前此夕秋。碧海路漫归梦远,玉虚天阔露华流。
潭龙欲醒珠偏洁,洞鹤长鸣韵更幽。却怪同游赊酒客,纵横杯杓使人愁。
非关风雨能相妒,自是人间胜会难。不为此番游屐阻,连朝终作等閒看。
招我入太古,孤琴此际闻。林塘皆默默,水月共云云。
指外通心事,弦中绝世氛。民生愠未解,何处觅南薰。
闻说丹河地,孤城海上开。卤烟出市井,潮影动楼台。
汉使传宣过,夷官入贡来。皇华歌送客,应阅出群才。
沥血抄经奈若何,十年依旧一头陀。
袈裟未著愁多事,著了袈裟事更多。
动地风来觉地浮,拍天浪起带天流。
无翻柳树知何喜,拜杀芦花未肯休。
两岸万山如走马,一帆千里送归舟。
出笼病鹤孤飞後,回首金笼始欲愁。
楚人遗俗阅千年,箫鼓喧呼斗画船。
风浪如山鲛鳄横,何心此地更争先。
庭下讼诉如堵墙,案上文书海茫茫,酒酸朒冷不得尝,椎床大叫欲发狂。
故人书来索文章,岂知吏责终岁忙。
寒龟但欲事缩藏,病骥敢望重腾骧?日曛稍退凫鹜行,小山丛竹堂东厢。
呼儿深炷铜炉香,楚骚为我祓不祥。
蜀山深处逢孤驿,缺甃颓垣芳草碧。
家在江南妻子病,离乡半岁无消息。
长安城门西去路,细霭斜阳芳草暮。
尊前一曲渭城歌,马蹄万里交河戍。
人生误计觅封侯,芳草愁人春复秋。
只愿东行至沧海,路穷草断始无愁。
朝发嘉鱼县,晚泊通济口。
睡起喜微凉,船窗一杯酒。
长渔吹浪声恐人,巨鼋露背浮奫沦。
今夕风生月复暗,寄语舟人更添缆。