寒日影黄云半白,天涯莽莽未归客。边隅何日可罢兵,几处转输瘁邦伯。
羽林夜发秦关道,共言河陇居民好。甲骑经过悉备餐,喜看踱踏天山倒。
天覆吾,地载吾,天地生吾有意无。
不然绝粒升天衢(qú),不然鸣珂(kē)游帝都。
焉能不贵复不去,空作昂藏一丈夫。
一丈夫兮一丈夫,千生气志是良图。
请君看取百年事,业就扁(piān)舟泛五湖
苍天覆盖着我,大地承载着我,天地生养了我是有意还是无意?
否则怎么会有人辟谷追求成仙,有人追求利禄游戏帝都。
怎么能没得到富贵还不离去,做一个只有意气的男人呢?
大丈夫啊大丈夫,生生世世追求志向精神才是深远的谋划啊。
。请你看看数百年间发生的事情,像范蠡一样在五湖泛舟才是妥善的最终结局。
绝粒:即为辟谷,不吃不喝,断绝饮食。天衢:天空广阔,任意通行,如同广衢。刘勰《文心雕龙》:驭飞龙驭天衢。衢:大路。鸣珂:指居于高位。
昂藏:气度轩昂貌。
千生:生生世世。
。五湖:暗指归隐之所,传闻范蠡辅佐越王勾践灭吴后功成身退,乘轻舟以隐于五湖。
蟾光堪自笑,浮世懒思量。身得几时活,眼开终日忙。千门无寿药,一镜有愁霜。早向尘埃外,光阴任短长。
驰射罢金沟,戏笑上云楼。少妻鸣赵瑟,侍妓转吴讴。
杯度浮香满,扇举细尘浮。星河耿凉夜,飞月艳新秋。
忽念奔驹促,弥欣执烛游。
云行雨步,超越九江之皋(gāo)。
临观异同,心意怀犹豫,不知当复何从?
经过至我碣(jié)石,心惆怅我东海。
初意打算南征荆州,施泽惠给江南人民。
面对北伐和南征两种不同意见,便犹豫起来,不知如何为好。
到达碣石后,看到百姓所受的压迫,心情更加伤感。
九江:这里指荆州一带。皋:水边高地。
碣石:原渤海边的一座山名,在今河北省昌黎县北。
天东衔烛龙,光景照四溟。羲和揽龙辔,鞭策日夜征。
露华以春晖,霜叶当秋零。危柱无弱弦,急辕无留旌。
华发不再绿,彫颜宁重荣。良辰足行乐,羁旅难为情。
乌程有美饷,为人驻颓龄。玉指陈兰藉,歌钟閒鸾笙。
短章可娱日,意气聊相倾。
寂寞草中兰,亭亭山上松。贞芳日有分,生长耐相容。结根各得地,幸沾雨露功。参辰无停泊,且顾一西东。君但开怀抱,猜恨莫匆匆。
有酒当歌,歌亦莫苦。来日如归,曾不俟我。牙须䰄䰄,积水生苔。
苔生水枯,使我心哀。青天为舟,日月为桨。渡我百年,他人嗣往。
蜉蝣匪短,嵩岳匪长。人悲有余,我乐未央。何用为乐,与彼婴儿。
仰视苍苍,生不自知。何用为乐?与彼草木。蒙蒙尔心,俾无饥渴。
何用为乐?与彼山阳。朝行九州,夕不遗光。何用为乐?与彼瓦石。
中无肺肠,饮食不得。何用为乐?与彼浮云。逢逢天飞,首尾无因。
何用为乐?与彼流水。出入鱼腹,长生无死。生死同寄,形影俱虚。
但当欢乐,终我须臾。
嗟房之空兮,空且可居。门阑幽寂兮,孟氏之庐。清镫荧荧兮,有子读书。
昏夜勤勤兮,吾志硕图。皇天垂鉴兮,儿能成儒。终归泉下兮,无愧吾夫。
远戍风霜苦,为农雨露深。屋依秋树老,门对野塘阴。
细雨荷锄去,清风抱膝吟。群游鸥与鹭,相狎两无心。