病减无三日,春归又隔年。能传闭关句,来破拥衾眠。
落雨时连蒂,喧禽不出烟。开帘放香篆,应始觉晴天。
娄江桥畔采芙蓉,俯仰金华旧鼎钟。
怪道主人常避客,应惭无泪哭神宗。
滑磴盘硗确,石室颇清妙。野啬秋不花,盘垡青窈窕。
数曲绕垣低,松山面幽峭。虚檐入松风,催发{口酋}然啸。
莓台屦迹绝,荒冷蟪蛄吊。山厨起炊烟,一缕出萝茑。
倚树寂无言,深坞自斜照。
登舻此清夜,凉月来随舟。素练澄方铺,银云平不流。
结想丛桂树,相思兰杜洲。桥梁记夙梦,烟水招重游。
秋华自可爱,境峭难久留,渺渺鸳鸯清,回歌生远愁。
衲僧自有通人爱,笑捏空拳开接待。
十字纵横古路头,做成不知计泼天大。
阿呵呵,也奇怪,
是圣是凡俱捉败。接取一个半个来,
要与丛林作殃害。
后沟林木尽,达坂高层层。天山此南干,到眼皆崚嶒。
御者急脂秣,惴惴相扳登。及巅略喘息,下坂尤难胜。
六里更一坂,呼吸天帝甍。半山偶俯视,下界犹瞢腾。
马行之字曲,直道世所憎。坂尽出窄峡,骖靷宜不增。
触轮石丑恶,疑有鬼物凭。修路断碑仆,昏衢閟禅镫。
欹危极烦恼,谁参牛车乘。官军昔破贼,桑野仍蜎蒸。
奋威夺此隘,氛祲方扫澄。至今山气静,时来云水僧。
迢迢葛逊驿,涧道迷春冰。叱驭吾非拟,几时归杖藤。
荆州自古英雄地,楚有儒者荆门至。尽读人间未见书,轩辕素问资游戏。
我非杜老年未衰,长年高枕亦病肺。当其气激火焱时,有似三分互鼎沸。
盘胸扼吭据孙吴,心腑之间角操备。火攻水战策纷然,诸葛周郎竟谁是。
楚人谈笑立奇功,一剂排之水火济。伐病居然当大敌,掷却方书出奇计。
驱使草木如驱人,参苓俱带英雄气。
秋色满天地,君从何处来。风尘趋走日,淮海转输才。
骥足空余子,燕山有旧杯。相逢心款款,离合两裴回。
高斋竹柏漏声残,促席停杯兴未阑。千里风尘惊短鬓,十年供奉忆同官。
霜深卫水云帆壮,雪满天雄玉麈寒。北斗共瞻新气象,故人几许在长安?
市氛吹不到,庭树接春城。流水门前绿,远峰楼外晴。
有时钟磬响,终日步虚声。何必堠山上,遥听子晋笙。