饧面留寒不肯浓,一年春事看成空。
人歌人哭清明日,花落花开昨夜风。
薄薄絮泥行燕子,深深茭荡出凫翁。
西泠桥上多车马,有底狂驰百岁中。
客里无鱼未易禁,春风颇忆洞庭针。
可能更问诙谐肉,发已如今不及心。
一百五日苦多雨,二十四花能几风。
壮心欲与儿女竞,春事翻成寇盗空。
公私蛙合笙歌里,客主山张图画中。
作意后游仍独醉,西湖莫忘还来翁。
三更饱甘雨,翛然凉意秋。
惊霆驾风至,气欲掀我楼。
溟蒙划轩豁,稻陇如泼油。
兵凶岁相仍,糟糠甚珍羞。
天公一反手,少缓带犊谋。
诸贤自蒿目,百亩真吾忧。
去年精力减前年,情到今年倍飒然。人世能为几时客,篝灯犹自理遗编。
春光物色伴扬班,昼出城南暮入阍。
转蕙风吹禊亭竹,采桑日照女筐蘩。
清游得共皇华醉,妙语能追红药翻。
一任鹃鸣芳自若,坐间嘉客意同原。
海中望台山,山形倏明灭。合沓乘风潮,闯然临巀嶭。
自从凿混沌,狉獉狎噬齧。安知万祀后,冠裳俨森列。
南北千里馀,竹木青轇轕。相传鸡笼阴,犹有太古雪。
海流日砰訇,海巘长屼
寒峡隐堂隍,寻源得飞瀑。悬空下千尺,飞鸟惊不度。
雷激丹岳摧,电穿青山破。阴崖排积雪,霈雨恒时注。
我来属时艰,对此忘百虑。尘襟欣一洗,徘徊不忍去。
崇山限吴楚,避远谁能顾。应有避秦人,岩前觅微路。
羔水轩窗宜夏居,夜凉如水似和初。
科头枕石卧明月,仰面迎风看太虚。
君为万里宰,恩及五湖人。未满先求退,归闲不厌贫。远峰晴更近,残柳雨还新。要自趋丹陛,明年鸡树亲。