三十六旬盈复缺,百年堪喜又堪伤。劝君莫惜登楼望,云放婵娟不久长。
烟碧带霜红,秋深处处同。晚晴山更好,诗在野航中。
云静好风吹,清光溢四垂。金行方盛日,阴魄正中时。
彷佛窥瑶阙,分明露桂枝。遴英同醉赏,谁复叹官羁。
绣江再见中秋月,岁去月圆人尚缺。
相望千里共婵娟,苦恨亭亭照离别。
今夕一尊谁与同,孟光举案对梁鸿。
众雏立侍俨成列,以次持杯寿乃翁。
乃翁看月揩病目。手足顽麻头发秃。
但愿团圞三十秋,不计东西与南北。
江月照离愁。心随逝水悠悠。不堪抛却旧杭州。卅年枉费绸缪。
稍缓亭台归故有。兄弟尚容携手。依旧听莺载酒。何须今日回首。
树杪台城,雾中幕府,弥望路插青郊。清角还来,暮潮初上,愁声尽卷前朝。
叹霸国山川似旧,宫井燕支未湫,春灯燕子,看来一例沈销。
争说东山丝竹,残局里、卧起也无聊。
令威重到,兰成易老,一发江南,魂断谁招。空伫想、蘅州露夕,萝洞花时,便有渔翁载酒,野客携琴,官里何将捉尔曹。
归去未归,泥涂久滞,松菊徒荒,对此躇跱,物换人非,东风泪湿湘皋。
依然临送渚,长望倚河津。鼓声随听绝,帆势与云邻。
泊处空馀鸟,离亭已散人。林寒正下叶,钓晚欲收纶。
如何相背远,江汉与城闉。
蟾宜天地静,三五对阶蓂.照耀超诸夜,光芒掩众星。
影寒池更澈,露冷树销青。枉值中秋半,长乖宿洞庭。
忽忆夫君阻笑言,出门南望欲飞翻。
孤诚隔水初浸夜,画敬爱因自入村。
短句有时随意得,古心近日与谁论。
未除习气君应哂,月冷梅香易断魂。
寺中闻说牡丹花,多少人争耳傍誇。潦倒参军来看晚,数枝已谢病僧家。