黄金鍊语玉琢词,绢素中度无轻纰。幼时文采已奇绝,妇老儿长今可知。
外窥骄虏亦有作,孙吴暗合知兵略。齑盐气味异膏粱,臼中丹砂非俗药。
良工意匠巧经营,无限天机笔底成。凡卉自荣还自悴,昆虫相养复相生。
甄陶厚德归亭□,□育功高仰圣明。我亦堪舆中一物,观图玩意不胜情。
悲看君画集,曾索我题辞。秋色邀谁赏,黄花空满篱。
入苑绿泱泱,縠纹融暖光。
东风吹白浪,照见赤龙堂。
龙堂负贝阙,阴火春波热。
鲛人卖髯绡,夜夜唱明月。
两地旌旗拥一身,半缘伤旧半荣新。州人若忆将军面,写取雕堂报国真。
十年抛掷故园花,最忆红桃竹外斜。此日郊亭心乍喜,败榆芳草似还家。
佳名望夫处,苔藓封孤石。万里水连天,巴江暮云碧。
湘妃泣下竹成斑,子规夜啼江树白。
浮萍寄清水,随风东西流。
结发辞严亲,来为君子仇。
恪(kè)勤在朝夕,无端获罪尤。
在昔蒙恩惠,和乐如瑟(sè)琴。
何意今摧颓(tuí),旷若商与参。
茱(zhū)萸(yú)自有芳,不若桂与兰。
新人虽可爱,无若故所欢。
行云有返期,君恩傥(tǎng)中还。
慊(qiè)慊仰天叹,愁心将何愬(sù)。
日月不恒处,人生忽若寓。
悲风来入怀,泪下如垂露。
发箧(qiè)造裳衣,裁缝纨与素。
浮萍依附在清水上,随着风儿四处漂流。
成年束发辞别父母,成为了夫君的伴侣。
从早到晚恭敬勤恳,遭受罪怨毫无缘故。
从前蒙受您的恩惠,如奏琴瑟欢乐和穆。
为何现在岁月蹉跎,远隔如商与参两宿。
茱萸自有它的香气,却不如肉桂和兰芷。
新人即使令人怜爱,不如过去所爱的人。
流云有返回之时,您的爱也许回转中途。
悲伤地仰天叹息,忧心将到哪里去倾诉?
日月不会永在天上,人生短暂如同寄宿。
悲伤的风吹入帷帐,泪水跌落像滴露珠。
打开箱子制作衣裳,裁剪缝纫洁白绢布。
浮萍:一种水生植物,比喻无依无靠,随波漂流的女子。
结发:汉族婚姻习俗。一种象征夫妻结合的仪式。当夫妻成婚时,各取头上一根头发,合而作一结。仇:伴侣。
恪勤:恭敬勤劳。无端:一作“中年”。
瑟琴:出自《诗经》,“妻子好合,如鼓琴瑟。”
摧颓:蹉跎。
茱萸:茱萸,又名“越椒”、“艾子”,是一种常绿带香的植物,具备杀虫消毒、逐寒祛风的功能。佩茱萸,中国岁时风俗之一。桂:应为樟科肉桂,非桂花。兰为何种植物,今尚有争议。
可爱:一作“成列”。
傥:或者。
慊慊:心不满足貌;不自满貌。愬:同“诉”。
不:一作“无”。所:一作“人”。寓:一作“遇”。
怀:一作“帷”。
发:打开。一作“散”。
亭亭望夫石,化石石作心。丈夫无死节,妇人那可轻。
山花满头云作衣,日日望夫夫不归。夫不归,泪如水,至今水流流不止。