九日村醅熟,逢迎不用呼。
樽前狂起舞,陌上醉相扶。
残发新霜白,衰颜落叶枯。
明年何足问,且复插茱萸。
日上天心直,风生水槛寒。羁穷念时节,草次具盘餐。
买药知衰病,开樽得小欢。醉怀江国味,拨棹倚江干。
石如麒麟岩作室,秋苔漫坛净于漆。
袈裟盖头心在无,黄猿白猿啼日日。
风涛出洞庭,帆影入澄清。何处惊鸿起,孤舟趁月行。
时难多战地,野阔绝春耕。骨肉知存否,林园近郡城。
寺楼高出碧崖棱,城里谁知在上层。初雪洒来乔木暝,
远禽飞过大江澄。闲消不睡怜长夜,静照无言谢一灯。
回首何边是空地,四村桑麦遍丘陵。
突兀脩名磊磈胸,一鸣冠蜀未酬公。十年解瑟无调瑟,百载张弓未弛弓。
剥啄门边谁主客,毕逋城上孰雌雄。引吭为作朝阳瑞,携取香名寿乃翁。
輶车入城府,不染市道尘。买山水部巷,石壁争嶙峋。
嘉果自四时,橘柚及枣榛。树木更茷骪,梅竹逾精神。
茆亭覆石上,风月为主宾。芸轩矮且陋,著书掩柴门。
褦襶非我朋,心知远见亲。神閒多暇日,棋局见本真。
虽居赤县会,每结青山云。鳞鳞十万家,刀锥忘夕昕。
兹山岂遥远,烟容自津津。四郊愿宁谧,永作草茅臣。
一宵展足便江湖,能去能容两不孤。天子教人知友道,先生立节为贪夫。
钓丝袅袅其风在,物色寥寥此貌无。附义怀仁言已尽,菜乎使者亦何愚。
今朝端午懒吟诗,此意儿曹莫遣知。
萱草著花空有恨,菖蒲称寿永无时。
远途日暮休回首,近事风传只皱眉。
角黍堆盘何处奠,沉湘千古使人悲。
绿林深处啭黄鹂,光景浑如初夏时。尚觉风头能瑟瑟,却忧雨脚反迟迟。