洛下风流已屡更,望中歧路苦纵横。轻车未见驱前辈,剩语徒闻病后生。
今古一机空自信,乾坤变眼为谁明。虚斋话转松萝日,却恨天涯盖晚倾。
迩来风致日萧疏,还忆禾城判襼初。料理吴绵秋作客,消磨官烛夜仇书。
有时晒箧留花腊,何处看山假笋舆。欲拟荡云好胸次,恐余牢落总难如。
驻马欲分襟,清寒御沟上。前山景气佳,独往还惆怅。
山扉悄无事,家酿复新香。
迟尔二三子,陶然醑一觞。
论心爱丘壑,炙背阅年光。
雪积冰难解,冬残日乍长。
岁时鸟过目,身世雁随阳。
多谢高阳伴,同来入醉乡。
万古此一时,天地为我宅。纷纷各有求,何时免忧戚。
我心清且闲,顺逆等朝夕。微酣意自佳,兴至境多适。
悠悠欲忘言,仰睇寒空碧。
苍苍终日锁春愁,欲去回翔更少留。
傅说王家饲燕女,今朝珠报始知由。
喜登群玉访幽奇,步步琼瑶力不疲。
拂拭棠阴留石刻,天然仙境岂人为。
朝是暮还非,人情冷暖移。浮生只如此,强进欲何为。
要路知无援,深山必遇师。怜君明此理,休去不迟疑。
六十四民安在哉?千八百国俱烟埃。
世人一沤寄巨海,对酒不醉吁可哀!平生清狂今白首,芒屦布裘称野叟。
晨兴窗几网蛛丝,石洞书来饷名酒。
看月直到无月时,寻花直到花片飞;醉中往往花压帽,邻里聚看湖边归。
先生两耳不须洗,利名不到先生耳。
狂歌起舞君勿嘲,青山白云终醉死。
春日春城未得还,笑谈因在酒杯间。野人半夜思农事,自起吹灯写故山。