金山据上流,怒挟汀声东。焦山护海门,坐折千里冲。
两山势欲合,盛气薄苍穹。解纷谁巨擘,赖有疏凿功。
至今买馀勇,角立相长雄。两皋汗漫游,目击大块中。
手持一杯酒,浇尔磊块胸。鱼龙出鼓舞,摩荡青莲宫。
山灵自不凡,感激欣相从。因笑魏与吴,乾坤两鸡虫。
悠然一带水,往事寻无踪。夜深何处笛,呜呜起西风。
山居尽日无膏沐,侍女牵萝补茅屋。芳草春时深闭门,月明自伴梅花宿。
十年歧路雨霏霏,忆尔园林早息机。白社一尊萸菊酒,青山三月薜萝衣。
沙头烟霁群鸥鹭,谷口云深摘蕨薇。几夜蒹葭秋水阔,渔竿迟我月明归。
水晶宫殿玉花零,点缀空槐卧素屏。
特敕下帘延墨客,不因风雪废谈经。
暂借空祠宿,黄昏不见人。风镫寻县吏,尘榻傍山神。
半夜明残月,孤峰寄一身。杜鹃啼未歇,衣上又行尘。
边城与明月,俱在关山头。焚烽望别垒,击斗宿危楼。
团团婕妤扇,纤纤秦女钩。乡园谁共此,愁人屡益愁。
关山陵汉开,霜月正徘徊。映林如璧碎,侵塞似轮摧。
楚师随晦尽,胡兵逐暖来。寒笳将夜鹊,相乱晚声哀。
乱山堆翠如削玉,中有幽人结茅屋。
柴扉寂寂掩苍苔,书院萧萧倚修竹。
閒云满堑白日长,咿唔朝暮声琅琅。
芸窗纸破漏月影,石砚水满涵天光。
风尘频动遍丘壑,此处怡然有真乐。
门静应无俗客过,茅深不怕秋风恶。
高人有才济当路,会见徵贤日三顾。
愧我飘蓬石洞人,茅屋青山在何处。
水染青红带一条,和云和雨系天腰。
玉皇为厌皇宫倦,故筑空中万丈桥。
灵山峙千仞,蔽日且嵯峨。紫盖云阴远,香炉烟气多。
石梁高鸟路,瀑水近天河。欲知闻道里,别自有仙歌。