莫为春归怨子规,百花开尽是飞时。算来只是东君罪,不合当时着力吹。
彩云红雨暗长门,翡翠枝余萼绿痕。
桃李东风蝴蝶梦,关山明月杜鹃魂。
玉阑烟冷空千树,金谷香销漫一尊。
狼籍满庭君莫扫,且留春色到黄昏。
高台突兀燕山碧,黄金泥多土犹湿。晓日曈昽赤羽旗,燕王北面亲前席。
费尽黄金台始成,一朝拜隗人尽惊。谁知平地几层土,中有全齐七十城。
礼贤复雠燕始霸,遂与诸侯雄并驾。七百年来不用兵,一战轰然骇天下。
二城未了昭王殂,火牛突出骑劫诛。台上黄金少颜色,惠王空读乐毅书。
古来燕赵多奇士,用舍中间定兴废。还闻赵括代廉颇,败国亡家等儿戏。
燕子城南知几年,台平树老漫荒烟。莫言骐骥能千里,祇重黄金不重贤。
薄暮有所思,终持泪煎骨。春风惊我心,秋露伤君发。
独立长堤上,西风满客衣。日临秋草广,山接远天微。岸叶随波尽,沙云与鸟飞。秦人宁有素,去意自知归。
白头白项翅如银,上手观来一似冰。
枣红牙齿如针利,总无骨肉似将军。
小园斜日照残芳,千里伤春意未忘。
金谷已空新步障,马嵬徒见旧香囊。
莺来似结啼鸾怨,蝶散应知梦雨狂。
清赏又成经岁别,却歌团扇寄回肠。
河南桥下旧英雄,半百年华一梦中。五夜忽闻呼启启,九原堪恨去匆匆。
孤鸾吊影菱花掩,怨鹤无声蕙帐空。斧钺朱殷今日事,埋香有地不如公。
长相思。
久离别。
征夫去远芳音灭。
湘水深。
陇头咽。
红罗斗帐里。
绿绮清弦绝。
逶迤百尺楼。
愁思三秋结。
曾许千金答浣纱,越溪浪浅不通槎。
晓楼帘卷还凝雾,外院墙低却映花。
满目离愁频驻马,一春幽梦祇惊鸦。
柔桑蔽日南城路,懊恼罗敷自有家。