白水满春塘,旅雁每回翔。唼流牵弱藻,敛翮带馀霜。
群浮动轻浪,单泛逐孤光。悬飞竟不下,乱起未成行。
刷羽同摇漾,一举还故乡。
时屯宁易犯。
俗险信难羣。
坎坛元淑赋。
顿挫敬通文。
遽沦班姬宠。
夙窆贾生坟。
短俗同如此。
长叹何足云。
假容不足观。
遗音犹可荐。
幸蒙乔树恩。
得以闻高殿。
萌开箨已垂。
结叶始成枝。
繁荫上蓊茸。
促节下离离。
风动露滴沥。
月照影参差。
得生君户牖。
不愿夹华池。
五更风摇白竹扉,整冠上马不可迟。
三家陂口鸡喔喔,早於昨日朝天时。
行云弄月翳复吐,林间明灭光景奇。
川原四望郁高下,荡摇苍茫森陆离。
客心忽动群鸟起,马影渐薄村墟移。
须臾东方云锦发,向来所见今难追。
两眼聊随万象转,一官已判三年痴。
只将乘除了吾事,推去木枕收此诗。
写我新篇作画障,不须更觅丹青师。
新骑骢马复承恩,使出金陵过海门。
荆南渭北难相见,莫惜衫襟著酒痕。
露黄一襭。向故人帽底,翻窥飞雪。病起重阳,帘卷西风晚寒结。
愁味伤秋更苦,惜缥壶、家泉冰洁。记冷香、呼取馀杯,清事隔篱说。
休道柴桑路远,小城正岁晚,人事凄绝。独坐遗芳,便有东风,不改漂摇柯叶。
枝头甘抱枯香死,有霜后、伶俜孤蝶。愿此花、从此休开,占断义熙烟月。
曳杖东篱下,层峦列环岫。南山如有情,青翠俯相就。
松桂二老苍,烟霏乍无有。孤云屡出奇,群峰竞呈秀。
图彩写晴岚,琴音漱寒溜。采采黄金英,芳香满衣袖。
一夜东风急,南枝数片残。何人吹玉笛,独自倚朱阑。
落地鱼鳞薄,寻香蝶梦寒。醉眠花树下,偏得寿阳欢。
小松初数尺,未有直生枝。闲即傍边立,看多长却迟。