清狂自是耽风竹,大隐何须倚市门。背郭堂虚聊习静,浣花溪绕即成村。
久拚江汉支离卧,莫讶蛟龙屈宅尊。北里南邻俱酒伴,祗应身世老清樽。
词客招携谒上方,胜游宁觉滞他邦。鼋鼍傍岸窥禅语,云雾当空护法幢。
海上仙山无弱水,人间倒景有长江。应知河朔非吾辈,良夜何劳引玉釭。
河洑关初启,荷塘路转幽。春深林树合,雨过野云流。
老眼花摇落,吟怀鸟唱酬。夕阳山色好,归骑更淹留。
城西三舍地,野老百年心。别去时何迈,迁来日未深。
山川应协吉,竹树渐成阴。登览当春暮,泠然风满襟。
千古英雄泪,孤亭土木身。松萝蟠岁久,蘋藻逐时新。
杖策纡天步,挥刀仄日轮。有泉堪饮马,灏气贯秋旻。
几年不到层楼上,此日重修喜落成。细雨城中车马迹,夕阳江上棹歌声。
晴川芳草诗应好,玉笛梅花兴独清。一目乾坤万馀里,开筵宁厌酒重行。
春水溶溶绿满湾,征夫荷锸有馀闲。承平已喜兵戈静,犹忆前年夜破关。
细雨江城秋澹泊,一樽何处堪携鹤。选胜重来近十年,虚楼视昔还恢廓。
两山矗立谁疏凿,万壑惊趋犹脉络。壮势平吞白帝城,寒光远带湘妃阁。
雕甍绣闼俯苍峰,水波摇泄芙蓉宫。几家弦管廛居密,千里舟航贡道通。
铁笛声孤时对月,蒲帆影乱晚随风。迎门花鼓来仙客,入画青蓑羡钓翁。
把袂同游皆国彦,锦席高张叨我半。凭栏触景各抽毫,摛词谁复过王翰。
楣间高扁少师章,海若天吴骇吾见。中丞更续郢中歌,玉斝琼杯照人面。
况说绥怀动隐忧,民情吏治精而练。二公声望将无同,屹屹斯楼并霄汉。
未履江城二十年,崔巍曾历几风烟。不须再问云兼鹤,且看重来吏是仙。
川岳静浮杯影外,楼台新自凯歌前。遥知胜会思灵枣,又见成瓜一度圆。
妙迹重光系远思,喜传飞羽督新诗。由来芳草酣春日,不是青莲阁笔时。
对饮谩疑仙去杳,朗吟谁信鹤归迟。频年结搆多神斧,铁笛鸣风未可知。