樯乌逐风不停飞,尾燕掠水东复西。
蛮弦金拨窍私语,行富转头声更悲。
扰扰云吹宝鬟绿,新妆半隐朱帘曲。
无限柔情指下生,谁道弹比不如竹。
谷儿指法来帝城,曹供奉传新曲名。
香山居士家有此,何况更闻上声。
路转溪回双橹咽,弹尽胡笳十八拍。
山头日落暮潮平,一带荷花自秋色。
归觐江山远,如何叙别离。
数杯村店酒,一首野人诗。
趁渡怜舟稳,贪程恨马羸。
遥思到家日,已过落花时。
深严相府绝纤埃,宴会寻常召不才。
孙合有歌凝翠黛,召棠无讼锁青苔。
凤池即看三回入,蜗舍曾蒙数度来。
仍赐雅章惭继和,朱门将献又徘徊。
渭水冻无波,终南翠色多。
云临残照霁,客向故城过。
惊雁远犹叫,牧童寒不歌。
心愁人不会,谓我欲求何。
动静不违书,如君始是儒。
婢闲犹画卦,儿戏亦投壶。
门冷僧长往,官清道更孤。
吾君能大用,皇宋即唐虞。
竹多千亩馀,卖竹济贫儒。
门掩圭峰影,楼添鄠县图。
蜗涎缘栋有,鹤迹入泉无。
终约重来此,相邻卜养愚。
玉洞秦时客,焚香映绿萝。新传左慈诀,曾与右军鹅。
井臼阴苔遍,方书古字多。成都今日雨,应与酒相和。
相悲得成长,同是外家恩。旧业废三亩,弱年成一门。
城开山日早,吏散渚禽喧。东阁谬容止,予心君冀言。
敢云自靖答君亲,兀兀沧桑劫后身。不信前车阵覆辙,未应先觉损天民。
海内依怙王文祖,五经纷纶井大春。正待中流同击楫,相看未分过江人。
旧日交亲原不薄,他生怨悱便何如。人间夭枉兼常痛,肠断丁三数纸书。