巑岏翠壁倚云端,红树人家带碧湍。偶尔会心为客处,只疑身在梦中看。
我承明诏远观光,付尔琴书与雪窗。好笃男儿灯火志,莫随浮俗一般忙。
使节驰驱南复南,高堂华发梦毵毵。一杯春酒归心切,指日云边落锦帆。
客事久输鹦鹉杯,春愁如接凤凰台。
树阴不碍帆影过,雨气却随潮信来。
山似故人堪对饮,花如遗恨不重开。
雪篱风榭年年事,辜负风光取次回。
今日衢州路,师奴不共行。阿童浑似汝,只是太粗生。
嚣尘等山林,此理久未尽。君今住世网,于此已自信。
僧居隔长溪,屋古柱础润。不知市声远,但觉山色近。
开轩有馀地,草木当夏盛。一身船转头,万事灯落烬。
譬如痒在体,搔抑吾已认。青山故在眼,已绝对闭吝。
悠然有遐想,此语君所印。
东风被泽国,君有千里行。送君不能远,宿昔春水生。
胡马污中原,旁淮多贼城。即今江南岸,盗贼犹纵横。
颇闻闽粤静,农民方及耕。雪峰佳主人,况欲屣履迎。
两公与谈道,正欲平其衡。但见演若头,自然心地明。
云何未览镜,便欲其流清。君行可语此,勿忧儿女惊。
鄙夫牙齿缺,苦遭尘事撄。七年忧奔走,一饱费经营。
野鹤出笼飞,尚须完翅翎。今者与君别,故乡他日情。
新诗见万一,庶用托同盟。
所至留连不计程,两年坚卧厌南征。荒城日短溪山静,野寺人稀鹳鹤鸣。
药裹向人闲自好,文书到眼病犹明。较量定力差精进,夜夜蒲团坐五更。
瘴疠过庚伏,庶几其少瘳。甘心忍残暑,指日是清秋。
汴水他年别,郴江此日留。如何理归梦,只见岭南州。
闻道张公子,频年被宠光。一清廷尉法,再肃柏台霜。
绝足风云阔,高门岁月长。所期崇令德,汗简看垂芳。