金榜扶丹掖,银河属紫阍。那堪将凤女,还以嫁乌孙。
玉就歌中怨,珠辞掌上恩。西戎非我匹,明主至公存。
平生闻高义,书剑百夫雄。言登青云去,非此白头翁。
胡兵屯塞下,汉骑属云中。君为白马将,腰佩騂角弓。
单于不敢射,天子伫深功。蜀山余方隐,良会何时同。
休种江头柳,长条空自妍。春来郎别妾,不系木兰船。
老去情怀怕别离,年来不作送行诗。
人前举似终难信,问着垂杨便可知。
山有灵芽可点金,名医未遇若为寻。
药房掩昼情多感,竹榻逢秋老不禁。
座上遍将唐帖揭,架中闲取晋诗吟。
病怀得此相料理,更接兰交问讯音。
妻子相携失所居,山川迢递更崎岖。
征鸿去去秋风急,惊鹊栖栖夜月孤。
赖有绨袍邻范叔,免教岐路泣杨朱。
归来每忆溪船上,买得鲜鱼酒旋沽。
郁郁文章不称时,岂堪寂寞寄人篱。
早知乱后为儒误,始恨年来入道迟。
春晚茅山犹有术,秋深商岭已无芝。
何当乘此清风去,共看山家未了棋。
暮烟起遥岸。
斜日照安流。
一同心赏夕。
暂解去乡忧。
野岸平沙合。
连山近雾浮。
客悲不自已。
江上望归舟。
堂中绮罗人。
席上歌舞儿。
待我光泛滟。
为君照参差。
休洗红,洗红红在水。旧红因水来,今复水中弃。长安少年多负恩,漂毋犹自哀王孙。