武陵溪上栽桃花,儿童笑语成生涯。
当初避地不知远,渔郎惊问疑仙家。
年深忘却来时路,流水春风等闲度。
龙翔鹿走自兴亡,不到花开花落处。
江边雨暗蛮蓑湿,父老欲留留不得。
隔林鸡犬渐萧然,啼鸟一声溪水碧。
公无渡河,河有胶泥,埋马流旋涡。公言公无畏,公有后劲,投鞭可断千寻波。
公无渡河,河有老鱼射毒龙腾梭。公言公无畏,公有利剑,入水能斩蛟与鼍。
公无渡河,公不可止。发上冲冠足徒屣,犀刃穿腰箭攒体,回视后军颜色死。
公无渡河,公不可止。公竟渡河,公死矣。
飞飞黄雀喜,切切少年悲。坐视投网罗,不能通一词。
榆枋未可栖,送尔摩穹苍。穹苍多鸷鸟,哺花置巾箱。
同处天地间,安得不相关。图报吾所耻,还尔白玉环。
风叶作离声,萧然客独行。多情故山月,常向马头明。
寒日影黄云半白,天涯莽莽未归客。边隅何日可罢兵,几处转输瘁邦伯。
羽林夜发秦关道,共言河陇居民好。甲骑经过悉备餐,喜看踱踏天山倒。
裘马五陵客,相逢入酒肆。匣中龙剑连夜吼,人间定有不平事。
千金散易尽,潜身入蒿莱。感激在意气,荆高俱粗材。
手掷人头笑归坐,锦筵红烛乾百杯。酡颜色转青,停杯默不语。
荒鸡鸣四野,长揖出门去。主人追送尘茫茫,残月在门不知处。
翠华巡幸驻离宫,锦缆龙舟万乘东。
银瓮香浮仙醴绿,金堤花簇御筵红。
逶迤箫鼓来天上,滉漾旌旗在月中。
回首可怜春殿隔,如花宫女泣东风。
相君不合长数奇,胡为劳劳久行役。一第驰驱国士心,十年沧海风尘色。
世乱纷纷如弈棋,归来少妇展双眉。出门谁道长安乐,老大王生空尔为。
西方老胡。厥名文康。遨游六合。傲诞三皇。西观濛泛。
东戏扶桑。南泛大蒙之海。北至无通之乡。昔与若士为友。
共弄彭祖扶床。往年暂到昆仑。复值瑶池举觞。周帝迎以上席。
王母赠以玉浆。故乃寿如南山。志若金刚。青眼眢眢。
白发长长。蛾眉临髭。高鼻垂口。非直能俳。又善饮酒。
箫管鸣前。门徒从后。济济翼翼。各有分部。凤皇是老胡家鸡。
狮子是老胡家狗。陛下拨乱反正。再朗三光。泽与雨施。
化与风翔。觇云候吕。志游大梁。重驷修路。始届帝乡。
伏拜金阙。仰瞻玉堂。从者小子。罗列成行。悉知廉节。
皆识义方。歌管愔愔。铿鼓锵锵。响振钧天。声若鹓皇。
前却中规矩。进退得宫商。举技无不佳。胡舞最所长。
老胡寄箧中。复有奇乐章。赍持数万里。愿以奉圣皇。
乃欲次第说。老耄多所忘。但愿明陛下。寿千万岁。
欢乐未渠央。
花冷御沟烟,春风影自怜。君心才易地,妾命遂占天。
新法严霜立,深恩皎日迁。但求中外事,一一竟宁前。