落叶萧条万井秋,碧云天外水东流。苍烟古木寒鸦乱,野径残阳旅客愁。
千里音书悲雁断,十年踪迹感萍浮。擎杯欲醉何曾醉,惆怅西风独倚楼。
和风吹絮夕阳西,嫩柳千条一色齐。何事东君归去早,落红满径子规啼。
东风收雪晴,半夜春寒重。辨色纸窗明,晓角吹残梦。
午枕风轻睡足时,起来閒掩竹间扉。
登山剧欲君联臂,出户那堪客挽衣。
失脚半生沈世网,掀髯一笑见天机。
青山好去应须去,蘧瑗于今已觉非。
黑云黯霮阴山北,跨马长征杀胡贼。腰间宝剑悬吴钩,寒光闪烁青莲色。
一从仗剑出萧关,几载风尘澒洞间。铁甲战酣青海月,羽书飞捷白狼山。
论功自合分茅土,犹向军前朝沐雨。可怜白首困穷荒,虎帐何人日歌舞。
满地腥风血色腓,轮台万里居人稀。胡儿吹笛朝出塞,壮士横戈夜突围。
从戎却念辞家久,数奇尚落他人后。一声寒角秋风鸣,望乡几度频搔首。
男儿离别何足叹,才器如君世稀有。阃外会有推毂时,肘后黄金印如斗。
玉门胡骑去纷纷,更上燕然勒大勋。君不见匈奴多系颈,至今犹说卫将军。
桃花斑斑落红雨,玉缸春酒浓如乳。吴姬白纻裁舞衣,一曲娇歌少年子。
江头日晚停商舶,众中金多为上客。当垆一斗沽十千,引满红螺吸明月。
杯空月落江水寒,劝君且宿茱萸湾。迟明大艑挂帆去,千里烟波伤玉颜。
至人贵素行,而岂外物慕。儒冠三十秋,曾不殊布素。
窗前贮古书,日夕诵且悟。皋比坐谈道,正声起韶濩。
时时缀文章,下笔骋迁固。诸生日抠趋,蔼蔼揖风度。
苏湖百载馀,今复见矩步。杏坛春日晴,弦歌有深趣。
视彼富贵荣,何如草间瓠。不学夸毗子,磬折趋末路。
金殿萤流月半沉,君王当日宠恩深。
风清香箧捐秋扇,露冷空闺急暮砧。
别院频翻鹅管玉,长门深锁兽环金。
可怜碧海青天外,谁识姮娥夜夜心。¤
关山月,扬清光,塞上征人望故乡。故乡千里音尘绝,几回见月伤离别。
枕戈夜卧草头霜,弯弓晨走林间雪。愁云茫茫塞草寒,月轮斜挂白狼山。
一声羌笛凄风急,多少征人念未还。
山石犹有理,山木犹有枝。
人生非木石,别久宁无思。
愁来步前庭,仰视行云驰。
行云随长风,飘飘去何之。
行云有时定,游子无还期。
高梁始归燕,鹈晙已先悲。
有生岂不苦,逝者长如斯。
已矣复何事,商山行采芝。