展开阅读全文
山石犹有理,山木犹有枝。
人生非木石,别久宁无思。
愁来步前庭,仰视行云驰。
行云随长风,飘飘去何之。
行云有时定,游子无还期。
高梁始归燕,鹈晙已先悲。
有生岂不苦,逝者长如斯。
已矣复何事,商山行采芝。
五泄佳山水,平生思一游。送子东归省,莼鲈况复秋。
幽探须及壮,世事苦悠悠。来岁春风里,长安忆故丘。
展开阅读全文
棹歌发江潭。
采莲渡湘南。
宜须闲隐处。
舟浦予自谙。
罗衣织成带。
堕马碧玉篸。
但令舟楫渡。
宁计路崭嵌。
花尽春犹冷,羁心只自惊。
孤莺啼永昼,细雨湿高城。
扰扰成何事,悠悠送此生。
蛛丝闪夕霁,随处有诗情。
展开阅读全文
独立夜轇轕,芦声泛遥津。
月下风起波,莽莽白龙鳞。
阴彩凝草木,暑气森星辰。
天地尘未消,江湖气聊伸。
人生几今夕,乱代偶此身。
胡为不少乐,况乃迹易陈。
三更大鱼舞,悄怆惊心神。
永怀骑鲸士,发兴烟中新。
竹篱寒食节,微雨澹春意。
喧哗少所便,寂寞今有味。
空山花动摇,乱石水经纬。
倚杖忽已晚,人生本何冀。
展开阅读全文
微云生屋脊,欹枕看培塿。
崔嵬乱一瞬,泰华入搔首。
须臾万银竹,壮观惊户牖。
摧击竟自碎,映空白烟走。
余飚送未了,日色在井口。
去冬三寸雪,寒日澹相守。
商量细细融,未觉经旬久,
谁能料天工,办此颖脱手。
一凉满天地,平分到庭柳。
叶端啸余风,送我一杯酒。
画屏题细字,尽记同来友。
俗眼之所遗,此事当不朽。
展开阅读全文
西园可散发,何必赋远游。
地旷多雄风,叶声无时休。
幸有济胜具,枯藜支白头。
平生会心处,未觉身淹留。
散坐青石床,松意淡欲秋。
薄雨青众卉,深林耿微流。
一凉天地德,物我俱夷犹。
东北方用武,六有事戈矛。
甲裳无乃重,腐儒故多忧。
珍禽叫高树,且复寄悠悠。
竹影满幽窗,欲出腰髀懒。
何以同岁暮,共此晴云椀。
摩挲蛰雷腹,自笑计常短。
异时分忧虞,小杓勿辞满。
展开阅读全文
塔势如涌出,孤高耸天宫。登临出世界,磴道盘虚空。
突兀压神州,峥嵘如鬼工。四角碍白日,七层摩苍穹。
下窥指高鸟,俯听闻惊风。连山若波涛,奔凑似朝东。
青槐夹驰道,宫馆何玲珑。秋色从西来,苍然满关中。
五陵北原上,万古青濛濛。净理了可悟,胜因夙所宗。
誓将挂冠去,觉道资无穷。