南风吹尘尘暗天,洛城犁作黄沙田。宫女如花委道边,金墉天人亦瓦全。
姗笑司马儿,轻薄时世贤。八字青蛾点新粉,半生博得新主怜。
君不见庞娥亲报父冤,孙翊妻杀戴员,健妇之名千万年。
求鱼未得食,沙岸往来行。岛月独栖影,暮天寒过声。
堕巢因木折,失侣遇弦惊。频向烟霄望,吾知尔去程。
南山三十里,不见逾一旬。
冒雨时立望,望之如朋亲。
虬龙一掬波,洗荡千万春。
日日雨不断,愁杀望山人。
天事不可长,劲风来如奔。
阴霪一以扫,浩翠写国门。
长安百万家,家家张屏新。
谁家最好山,我愿为其邻。
终南山三十里的景色,我差不多有十几天没见到了。
冒着雨久站着凝望,看见你如同看见亲朋好友一样。
虬龙掬手扬波,人间万里春色如洗。
只是每天春雨不断,让爱山人心情发愁。
阴暗的天气不会太久,虽然现在的狂风来的非常猛烈。
久雨新晴,坏心情一扫而光之后,终南山翠色欲流,如美景如画泻于一国之京城的长安。
如同在长安百万人家,家家门前张开一面新崭崭的屏风。
谁家的山最好看,我愿意成为他家的邻居。
与谁,画眉,
猜破风流谜。
铜驼巷里玉骢嘶,
夜半归来醉,小意收拾,
怪胆禁持,不识羞谁似你。
自知理亏,灯下和衣睡。
主人西游去不归,满溪春雨长春薇。
怪来马上诗情好,印破青山白鹭飞。
翠羽亭亭盖,微障越鄂君。锦书何日寄,绣被几时薰。
步稳非因学,丝轻未见棼。唯愁容易散,尽作楚天云。
带缓何曾绾,眉长未见愁。青青缘御路,郁郁映金沟。
乱絮凌空荡,繁丝逐吹流。传闻隋水上,千树拥迷楼。
洛涘幽居植,江南驿使传。一阳初应候,万木独为先。
素萼凌繁雪,清香袭淡烟。欲知佳丽处,汉殿晓妆妍。
念昔多闻友,于今四纪强。滞才君绊骥,叨命我循墙。
二月芳期近,三台淑景长。东郊望飞盖,原隰有辉光。
摇摇歌扇举,悄悄舞衣轻。引笛秋临塞,吹沙夜绕城。
向峰回雁影,出峡送猿声。何似琴中奏,依依别带情。