豆花篱落候虫鸣,斜月分秋到研屏。露滴斜河凉不寐,自将莲漏验中星。
欲向春山访隐君,野桥行过路才分。上方楼阁应无数,留与闲僧管白云。
才见花开似见春,江空岁晚寄何人。芳香只恐有消歇,凭伏金壶墨写真。
闻韶曾见凤来仪,回首苍梧又一时。写出竹枝歌外意,楚云湘水不胜悲。
买花载酒忆当年,风景依稀最可怜。
彭泽有人归栗里,海波何处变桑田。
联拳鹭立枯荷雨,寂寞鸦栖古树烟。
几度涌金门外望,居民犹说总宜船。
白首登临海一隅,晚风吹雨上髭须。
日边不邮平安使,云影满川山有无。
一夜春风拂苑墙,归来何处剩凄凉。
汉皋佩冷临江失,金谷楼危到地香。
泪脸补痕劳獭髓,舞台收影费鸾肠。
南朝乐府休赓曲,桃叶桃根尽可伤。
夕雾休残雨,霏霞侧半轮。
溪河虽早夏,陇麦尚馀春。
灰月收全晕,泥龙落故鳞。
高花树端湿,芳篠箨梢新。
雷去壶犹电,风来扇未尘。
横琴聊坐啸,何必垫游巾。
袁褚才名自古稀,可嗟高节晚相违。
迟行便足为丞相,枉受黄罗乳母衣。
紫汉回天斗柄横,萧萧羸马困遄征。
南归昼绣恩偏厚,应有乡人笑夜行。