闻说湘川路,年年苦雨多。猿啼巫峡雨,月照洞庭波。穷海人还去,孤城雁共过。青山不可极,来往自蹉跎。
高第由佳句,诸生似者稀。长安带酒别,建业候潮归。稚子欢迎棹,邻人为扫扉。含情过旧浦,鸥鸟亦依依。
江上船开起棹歌,离愁无奈故人何。桃花流水春三月,杨柳东风雨一蓑。
送别转嗟形影独,相思从此梦魂多。到时定有平淮策,勋业终归马伏波。
桃花浪暖锦帆开,杨柳风轻燕子来。无限离情隔江水,随人直向凤凰台。
直排阊阖挽天潢,到得云章自帝乡。
电抉雷掀惊伟特,韵成钧奏快铿锵。
紫泥新拜丝纶宠,前席行依日月光。
禁侍燕闲如献纳,愿将民瘼达君王。
昔仰南洲德,今逢世嗣贤。
声名江左重,文教汉东专。
君意思空马,吾生肯绝弦。
江头无语处,一叶浪花前。
九重寤(wù)寐(mèi)忆忠诚,故向长沙起贾生。
魏阙(què)丝纶新借宠,秦淮草木旧知名。
已闻塞下销锋镝(dí),正自胸中有甲兵。
万幕从兹无减灶,笑看卧鼓旧边城。
诏颁(bān)英簜促锋车,暂借长才按转输。
昔叹当年无李牧,今知江左有夷吾。
休论足食为先策,自是平戎在用儒。
来岁春风三月暮,沙堤隠隠接云衢。
贾生:指汉贾谊。
魏阙:古代宫门外两边高耸的楼观。楼观下常为悬布法令之所。亦借指朝廷。
锋镝:刀刃和箭头,泛指兵器,也比喻战争。
卧鼓:息鼓。常示无战争﹐或战事已息止。
英簜:古代竹制的符节,持之以作凭证,犹汉代的竹使符。后亦泛指外任官员的印信和证件。锋车:即追锋车。常指朝廷用以征召的疾驰之车。
李牧:战国时期赵国人,战国时期赵国杰出的军事家、统帅。官至赵国相,大将军衔,受封赵国武安君。夷吾:管仲,名夷吾,又名敬仲,字仲,春秋时期齐国著名的政治家、军事家,颍上(今安徽颍上)人。
平戎:原谓与戎人媾和。后指对外族采取和解政策,或平定外族。
花逢雨夜晓看妍,实蕊凋时阶不喧。试问老禅幽得处,谓言物外有青天。
草枯根不死,春到又敷荣。
独有愁根在,非春亦自生。
阖门烟霭外,地阔水城高。
蜃气蒸吟鬓,霜风入緼袍。
娄程秋岸雨,一饭野船蒿。
若问当时事,人夸有二豪。