徐园异菊列千盆,往岁探看仕女存。
屡劫归君成独赏,短吟题我尚余痕。
从遗浊世魂初合,胜读离骚道已尊。
惆怅落英留眼待,孤山补插野梅根。
促杼声繁萤影多,江边秋兴独难过。云遮月桂几枝恨,烟罩渔舟一曲歌。难世斯人虽隐遁,明时公道复如何。陶家壁上精灵物,风雨未来终是梭。
露冷风轻霁魄圆,高楼更在碧山巅。四溟水合疑无地,八月槎通好上天。黯黯星辰环紫极,喧喧朝市匝青烟。夜深独与岩僧语,群动消声举世眠。
孤嶂临沧海,千山涌大江。远帆归市独,高塔倒波双。
鸥鹭争洲溆,蛟龙怒石矼。壮游心未已,飞雨洒楼窗。
田夫生长田间住,辛苦移家向何处?老牛带犊驴引驹,妇姑骑过前村去。
牵衣裹儿囊在肩,瓠壶瓦缶悬蒲鞯。一童鬅鬙随左右,两髯伛偻相后先。
新来茅屋徒四壁,东邻西邻不相识。种田未了主家租,又恐官司著差役。
唐朝宰相韩晋公,念尔流离多困穷。当时落笔岂无意,正欲廊庙知民风。
愿得转徙安居室,周公亦曾作无逸。
秋风淅淅动帘旌,淮堰还稽半日程。乡思转多眠不得,海潮催得月东生。
嶰竹吹香子气分,苍苍有意瑞斯文。
山从嵩岳生申伯,复向西山寿卯君。
鲐背自宜当职任,虎头曾已策功勋。
壶中日月春长在,且试犀沈一瓣薰。
昏暮方投宿,敢嫌茅屋低。池清月易入,林密鸟争栖。
买酒春篘瓮,求蔬夜摘畦。路长莫贪睡,嘱仆早听鸡。
横笛秋篷底,衔山夕照残。孤音起水面,馀韵到云端。
吹怨芦声惨,含悽雁影寒。有人江阁上,敛翠凭栏干。
大江东南来,冯夷此其宫。
群山各献状,奔走如游龙。
将军万人杰,智勇摧奸凶。
草木知威名,旗常纪丰功。
庙食填兹土,楼阁何穹窿。
我来拜灵祠,红日方曈曨。
神乌集飞樯,雪波捲晴空。
椒桂荐芳馨,精诚冀感通。
谓言身半百,扁舟吾欲东。
羞作贾胡留,愿借一帆风。