西坝津头望海涛,扬波捲雨日滔滔。一江风起晚潮上,半夜舟行山月高。
葭菼连空迷雪舫,鱼龙吹浪湿宫袍。乾坤不碍身如叶,我亦螟蛉笑二豪。
怪石如伏虎,崩湍若建瓴。风波几重险,躯命一毛轻。
否泰从今日,乾坤付此生。斜阳幸无事,啼鸟送春声。
和风烟树九重城,夹路春阴十万营。唯向边头不堪望,一株憔悴少人行。
原是清朝执戟臣,翻然孤艇度迷津。乍看紫气神偏王,久听玄谭意自真。
笔底青山堪寄老,腰间宝剑未为贫。悬知别后遥相忆,江草江花入梦频。
载笔侍云陛,向夕始余闲。
抚彼清冷觞,慰此忧戚颜。
出轩月才皓,临街露已繁。
广庭行且止,修槛去复攀。
幽树蔼深翠,余花发微殷。
俯仰不知久,星汉勿西还。
归来空房卧,严城漏欲残。
鸦呜九井动,剑佩亦珊珊。
将随夔龙后,祗肃谒重关。
缅怀息心侣,遗世在云山。
焉能从之去,逍遥岩桂间。
弃家忽若遗,四海吴元常。轩冕安足轻,妻孥等毫芒。
古来惟仁者,有勇故莫当。枨也自多欲,此心焉得刚。
相君抱壮烈,慷慨志亦偿。徒悲萧长倩,屡折终堂堂。
子居真俗间,袖手每在傍。十载复相见,挂帆上潇湘。
我居卞峰颠,万仞凌穹苍。何时一茅屋,共结两道场。
有山不能归,坐愧三十年。冠服岂不荣,狙猿强包缠。
惟馀缁衣心,未敢忘贤贤。他日得吾子,匣藏骇龙泉。
衰颓为兴起,此肠宁非天。羯胡玩兵久,亦悟终好旋。
叩关复请吏,企颈志颇虔。休兵固有期,抚事犹涕涟。
投怀幸倾泻,知子非寒蝉。十日对榻语,夜窗了无眠。
贾生侍宣室,趣席方招延。愿上治安策,何者今当先。
我行返故庐,趺坐看炉烟。功名会及时,伫子论燕然。
诗筒消息断,近作绝无闻。棋石夜敲雨,吟窗昼掩云。
苍苔闲旧业,芳草绿新坟。愁见梅花面,伤心正忆君。
事简寻常早放衙,槐根寂寞雀堪罗。印生绿藓文移少,厅对青山诗料多。
千室春风响机杼,一帘夜月听弦歌。双凫此日朝天去,白玉堂中稳佩珂。
章泉相去每相思,多谢交情不见遗。
缱绻方赓前日句,联翩又读后来诗。
梅方迎腊多投好,菊已凌霜不入时。
大抵世情皆若此,吾侪真结岁进知。