去年雁南飞,别君溉水畔。今年丛菊黄,逢君璧河岸。
一年匆匆过,无端生感叹。嗟余霜鬓新,羡君仍矫健。
观景临轩窗,谈诗入客馆。夜来灯火红,添酒重开宴。
因话古泸阳,由来富词翰。煌煌蔚人文,流韵悠且远。
就中有胡公,辞彩珠玉灿。可惜炼狱中,再再罹忧患。
一生抑悲辛,言之泪欲泫。遗篇委尘沙,久之恐不显。
贤哉我杨君,灼灼具只眼。有心敬前修,欲续广陵散。
我感杨君义,如沐春阳暖。冯唐犹未老,廉颇尚能饭。
倘有效力时,理合听召唤。酒酣兴转浓,不觉夜已半。
秋风掠窗过,落叶纷且乱。
千年鹤表映溪滨,一代鸿文动至尊。
仕路低徊唐老杜,才名合沓汉公孙。
家风不减太丘令,盛事何如通德门。
肯把浮荣衒流俗,欲遗典则到仍昆。
恭惟颜太师,名节天下无。身首可异处,贞心终不渝。
客来拜祠下,岂爱干禄书。
旱日赤如火,黄龙呼不应。摇石动云气,听松作雨声。
怅望但空归,何以慰深情。
城郭俯寒碧,水木摇青华。双双翡翠羽,低拂白蘋花。
如何杨刺史,不向此为家。
杨柳垂地燕差池。
缄情忍思落容仪。
弦伤曲怨心自知。
心自知。
人不见。
动罗裙。
拂珠殿。
圣作万物睹,如日天之中。玉帛来群后,车书庆大同。
翔毂临驰道,鸣佩集上宫。天香满臣袖,封事达帝聪。
衮职惭无补,赓歌颂成功。
春意动。池塘初解冻。花间啼鸟惊人梦。绮户微开曙色明。
沈香火暖晓寒轻。夭桃半吐传芳讯,新莺百啭感中情。
感中情。怜淑景。思君望断青鸾影。
炎光炽,枕簟凉如水。芰荷覆沼双鸳戏。香飘水阁藕花开。
帘上金钩燕子回。霄露清尘临上苑,朝云行雨过阳台。
过阳台。别神女。思君心如莲菂苦。
邯郸奇弄出文梓。萦弦急调切流徵。玄鹤徘徊白云起。
白云起。郁披香。离复合。曲未央。