石马开陵道,阴虬结庙阿。
飞云似不去,疑误大风歌。
初逢青琐彦,下榻一宵同。
月落棋声里,春回烛影中。
放歌还楚调,扶醉有巴童。
上苑遥相问,梅花定几丛。
归路俯清川,呼奴自刺船。
戏鱼翻晚照,宿鸟入寒烟。
天河皎皎流清澈,白云片片横霄闑。是云非云动远华,以色为空空似涅。
空天漻泬自高浮,挹斗扬箕时并揭。玉龙开影乍双垂,帝子临津初罢辙。
虚劳鹊羽漫多填,颇怪机丝堪近缀。九野平分二气绳,如断复联疑肪截。
千年几见问津人,万里空思玄圃穴。玄圃之山百泓飞,汇而为海四河别。
惟有白河向东南,天波亦使中原洁。凭兹洁意俟三秋,秋天返照光如雪。
河源自此不须穷,耳目之前星宿列。幽含明吐已昭昭,上下同流那可竭。
结绳时远,众口喁噞。载声于腕,墨深管铦。陷文不顾,甘谀乐疢,讳疾忘砭。
谁能响迩,或恐扬燖。宜彼金人,铭背三缄。
庖凤烹龙世浪传,猩唇熊掌我无缘。
只逢笋蕨杯盘日,便是山林富贵天。
稚子玉肤新脱锦,小儿紫臂未开拳。
只嫌岭外无珍馔,一味春蔬不直钱。
尚父提封海岱间,南征惟到穆陵关。
谁知海上诗狂客,占得胶西一半山。
我是胶西旧使君,此山仍占与君分。
故应窃比山中相,时作新诗寄白云。
青荧鬼火动,不悟前山雨。
昏径枭鸟鸣,独行毛发聚。
桷叶枯缀林,风动疑有虎。
低迷薄云开,心喜淡月吐。
梅花飞蕊洒城隅,五马新行即旧符。颍水重临黄相国,汉廷真假寇雍奴。
一阳建子今初复,维岳生申古不殊。人士早磨诗石待,郡斋清咏似韦苏。
忧世庄生目,于蔬亦有蒿。入厨充野蔌,登俎让溪毛。
软滑人争尚,芳辛众每饕。莼丝堪并驾,蒌笋或同曹。
养胃功殊大,驱痰效可掺。理畦犹画井,疏洫渐成濠。
隔岁勤锄锸,先时举桔槔。散根临雪候,聚族冒寒皋。
葱茜超群卉,肥硗擅土膏。卷芽朝挺箭,丛翠暮生涛。
市价初终别,村佣往返挑。贵时争尺寸,贱日委沟壕。
晚节诚无味,其花也自豪。千茎击蕾密,单瓣着心牢。
众幅为轮小,中权筑垒高。嫩茸深结蕊,青萼细含毫。
摇落能经久,离披尚桀骜。只应从物化,终不被风挠。
追往颐犹朵,于今首重搔。坐观形色巧,真觉化工劳。
莺谷翎谁剪,蚕筐茧待缫。深浓如匠染,浅淡受霜鏖。
倚凤簪云鬓,攀龙上御袍。无香辞蛱蝶,有苦远蛴螬。
竟亩黄相镞,经春子可櫜。作金曾布佛,似菊欲依陶。
不遇高人赏,将同荼蓼蓐。折归亲几砚,把玩对醇醪。
萎绝知何许,怡情信所遭。千言劳共赋,一字更承褒。
薇蕨还登雅,萧兰并入骚。曾开蒋生径,况恸孝元号。
题咏终无及,纤微乃自叨。词锋侔剑戟,文战列旌旄。
嗜险穷幽眇,抽薪极汰淘。宁甘名嚼蜡,不肯事餔糟。
戛戛敲群玉,锵锵奏八璈。只缘花不俗,遂觉懒难逃。
周道伤离黍,中园感有桃。诗人工比物,聊以代心忉。