先生自卫客西畿,乐道安间绝世机。
再命初筵终不起,独甘穷巷寂无依。
贯穿百代尝探古,吟咏千篇亦造微。
珍重相知忽相访,醉和风雨夜深归。
西坂何缭绕,青林问子家。天寒噪野雀,日晚度城鸦。
寂历道傍树,曈曨原上霞。兹情不可说,长恨隐沦赊。
垆头竹叶千杯有,扇底桃花四月无。
且放歌声满天地,莫开醒眼向江湖。
南人不复怜鹦鹉,北客何须怅鹧鸪。
芳草斜阳看不尽,春明门外独踌躇。
君弹绿绮琴,妾赋白头吟。君意都忘弦上语,妾词空写心中素。
昔日还同得水鱼,今朝忽若经霜树。妾颜比少未成衰,君心已改少年时。
弃置文鹓逐鸡鹜,旧事尽乖新事宜。妾意将君比明镜,一物何曾照双影。
风中柳絮未曾粘,浪里浮萍那得定。君岂东流去不返,缺月终期有时满。
稚子山妻伴老翁,重阳寻遍菊花丛。
明年把酒知何处,却忆高亭是梦中。
曾看长安陌上花,万方人物仰皇家。龙门变化风雷夕,凤阙瞻依日月华。
晓色宫槐连御柳,春声叠鼓带凝笳。闻君高咏燕山雪,细诵新章绚綵霞。
章江寒色上渔蓑,客里逢君踏叶过。万里烽烟长草屩,一生魂梦客铜驼。
依人四海平原尽,哭友空山杜宇多。我欲同寻高士宅,风帆明日又牂牁。
始听歌来暮,还闻说去思。
但知忧国计,那肯问家为。
跨竹儿童集,携书父子随。
谢在攀恋处,争作画图披。
失却青丝素发生,合欢罗带意全轻。
古今人事皆如此,不独文君与马卿。
秋兰兮青青,得道兮如素。
娟娟兮好修,行隐隐兮不渝。
夫人兮孰怀,美兰何为兮睹处。
秋兰兮英英,含章兮自明。
山中兮无人,其与谁兮晤倾。
悲复乐兮乐复悲,怅来者兮不可期。
悲莫悲兮有所思,乐莫乐兮心相知。
赠子兮杂佩,朝能来兮夕能会。
暮雨兮生愁。心缭{左忄右戾}兮何能唧。
讯苍苍兮如何,天不语兮云嵯嵯。
吐琬琰兮自通,宛清扬兮山阿。
望美人兮不来,具寥寥兮浩歌。
云裾兮风裳,引沆瀣兮朝阳。
澹自乐兮僾尚羊,岂无人兮而不香。