漏尽金门锁钥开,衣冠云集拥三台。冰霜令肃森仪卫,雨露恩深沐草莱。
剑佩迎班花底去,香烟满袖日边回。儒生也作观光客,愿捧君王万寿杯。
上人栖息地,况近佛庄严。
乱藓缄新甃,间花覆古檐。
浯山青入眼,榕树紫垂髯。
独步秋祠晚,云间月一镰。
津谷朝行远,冰川夕望曛。霞明深浅浪,风卷去来云。
澄波泛月影,激浪聚沙文。谁忍仙舟上,携手独思君。
岁月倏已逝,流光浩无涯。
新阳达厚地,草木渐萌芽。
禽鸟知时节,声弄日夕嘉。
人生独何为,不与物同华。
齿发俱摇落,唯有老大加。
缅怀西垣客,事业纷天葩。
三年辞帝右,士夫叹聱牙。
道大益不容,眇小固何嗟。
闻有难老药,沆瀣和丹砂。
但愿寿百岁,未能定龙蛇。
乘尔方踰岁,何期病忽危。四蹄犹未凿,双泪泫长垂。
濯水千年降,房星一夜隳。早逢田子叹,终共塞翁悲。
顾影辞金络,遗骸恋敝帷。讵能酬饲秣,那复效驱驰。
苜蓿残空枥,莓苔满故池。风尘思骏力,烟海失龙姿。
惆怅玄黄句,凄凉赭白词。平生精志在,不愧主人知。
檐前一矫首,云冻天欲愁。
客心急岁晚,留滞此何州。
黄金不疗饥,暖老各一裘。
珍重山中人,幅巾自无忧。
何处还堪一举杯,城南风软少尘埃。青山满郭游人醉,芳草迎车使者来。
村店野桥郊远近,禅宫仙馆路萦回。落花随意飘红雨,飞絮多情点绿苔。
诗思漫因临眺得,笑颜非为管弦开。琅峰晓日光如洗,灵岫春云雪作堆。
樗栎每惭淹薄宦,菁峨今喜育英才。辕门有鹄弯弧出,泮水无芹采藻回。
樯燕留人浑不断,杜鹃啼血莫相催。山中亦有桃千树,何必刘郎去后栽。
地接长沙近,乡名自古闻。毛山千嶂雪,玉女一堆云。
拱木扶霄上,飞泉触石分。霜风萍实老,目断楚江濆。
三十年前此路,父兄持我东西。今日重来白首,欲寻陈迹都迷。
明时帝里遇清明,还逐游人出禁城。九陌芳菲莺自啭,万家车马雨初晴。客中下第逢今日,愁里看花厌此生。春色来年谁是主,不堪憔悴更无成。