自家池馆久荒凉,却过邻园看海棠。
日色未嫣红锦被,露华犹湿紫丝囊。
掌中飞燕还能舞,梦里朝云自有香。
银烛莫辞深夜照,几多佳丽负春光。
卫瓘诸孙卫玠珍,可怜雏凤好青春。解拈玉叶排新句,
认得金环识旧身。十岁佩觿娇稚子,八行飞札老成人。
杨公莫讶清无业,家有骊珠不复贫。
小隐何年荻扁来,阳城湖畔草堂开。团蒲曲几凝香寝,町疃芳畦瘿石台。
雪满山阴王子至,日斜滁上醉翁回。铜瓶早漏春消息,欲取寒香入酒杯。
四海望霖雨,一人须股肱。我本田家子,蹉跎将暮龄。
相逢岂在早,一见盖已倾。谓我虽秃犀,敝帚亦足称。
持献先簬箘,长篇有明徵。公乎傥践言,庶为老亲荣。
初寮久已往,今谁主文盟。
王公有嫡孙,见者服且惊。
胸中九云梦,笔端三折拔。
招致道山中,掉头不肯应。
论事常山蛇,持身玉壶冰。
平生谢先容,要津真自登。
才大文章伯,忠纯社稷臣。
七州钟秀异,孤屿赋精神。
德蕴圭璋润,胸涵海岳春。
麟经频得隽,槐市早称珍。
宿弊时方革,皇纲上正亲。
大廷清问降,空臆谠言陈。
力补严宸衮,深撄睿主鳞。
一元追董相,多诈耻平津。
文擅无双价,胪传第一人。
声华飞宇宙,风采耸簪绅。
贵纸宁堪数,回天仅足伦。
施行均令甲,奖谕见丝纶。
未覆金瓯墨,聊为绿水宾。
爱民如赤子,束吏似生薪。
鉴水书题遍,稽山赋咏频。
却梅清节著,诬狗滞寃伸。
贱子嗟何幸,同年盖宿因。
糟糠聊摄局,山水获联茵。
醇酎容沾醉,新诗许效颦。
独蒙青眼旧,端异白头新。
酬倡几千首,从游殆十旬。
笑谈将契阔,肝胆政轮囷。
帝梦方思说,天民伫起莘。
不才虽苦窳,终始愿陶钧。
夏木轩窗瞰水田,黄鹂白鹭总堪怜。那知诗到无声处,能使高人忆辋川。
江头落寞穷冬日,天末崎岖薄宦身。休问世途千态巧,且贪杯酒十分醇。
颜间戚戚成何事,醉里熙熙即是真。梅雪半残烟柳吐,一番消息又青春。
载酌旨酒,永此良宵。兄及弟矣,于焉逍遥。凯风南柯,载哦以歌。
兄及弟矣,聚匪其多。聚匪其多,命也则那。既戒无荒,不乐如何。
艳女每擅宠,才人多好名。不如远妒忌,尊酒见平生。
杯勺兴斯夕,濯濯初月晴。呼吸遍形气,澹动开神明。
何以趣我游,三复山海经。