有客过山家,停骖暂脱车。旋呼徐邈酒,新煮玉川茶。
命子开东阁,呼童扫落花。殷勤话畴昔,握手入烟霞。
阖闾城下送君初,十月征途雪载车。宣室苍生应有问,新丰逆旅岂无书。
天开析木瞻辰极,山合燕然抱帝居。倚马定看书露布,王门何必曳长裾。
中州人物旧家声,皎皎风姿玉雪明。过海綵舟无百里,传经绛帐有诸生。
夜瞻北极天如盖,晓望东瀛水似城。椒子花开春又暮,好将书札慰离情。
君不见歌星扭腰夜登台,一曲艳歌万金来。君不见款爷久厌琼林宴,金屋新置海之甸。
滚滚红尘漫神州,二十年间如闪电。我辈碌碌一何痴,犹自手持书一卷。
不知滔滔名利场,富贵荣华瞬息变。人海茫茫苦奔走,幸有薄俸可沽酒。
日日抱瓮醉一回,管他白云幻苍狗。住近峡江巴水边,十二巫峰碧插天。
便欲携酒登高去,把盏醉舞群山巅。渝州三月春光好,诗人兴会嘉陵道。
济济英贤灿若星,一时豪气逼苍昊。把酒快谈忘所以,举杯何幸逢知己。
此中真趣妙难言,歌星款爷哪可比。玻璃樽中影潋滟,樽前飘然生万念。
名利于我何有哉,不如二三野老一醉眠荒店。鸟鸣嘤嘤求其友,杨君杨君其许否。
遥向荣昌重举樽,与君同唱将进酒。
匆匆来去憾如何,望里行人隔碧波。试听悠悠船笛响,一声声似唱离歌。
汉家逐单于,日没处河曲。浮云道旁起,行子车下宿。
枪城围鼓角,毡帐依山谷。马上悬壶浆,刀头分颊肉。
来时高堂上,父母亲结束。回面不见家,风吹破衣服。
金疮在肢节,相与拔箭镞。闻道西凉州,家家妇女哭。
春柳黄如鹅,春风扬绿波。美人在何许,忽若阻山阿。
攀条弄白日,常恐岁蹉跎。怀思郁不舒,佳期将奈何。
良辰难骤得,临风空浩歌。
蒲萄架空堕殷玉,遥夜露寒生体粟。暗蛩栖草鸣不平,无丝络纬空劳促。
梦魂苦短道苦长,万山深处非吾乡。玉虫摇缸萤入屋,去雁来鱼应可卜。
醒眼荧荧愁万斛。
晨兴理孤榜,薄言东郊游。清风吹我衣,入袂寒飕飕。
幽花媚时节,弱蒋依寒流。山开碧云敛,日出白烟收。
旷望得所怀,欣然消我忧。中流望城郭,葱葱佳气稠。
人生亦已繁,惠养要须周。约身不愿馀,尚恐乏所求。
且当置勿念,乘化终归休。
巫阳归梦融千峰,辟恶香消翠被浓。
桂魄渐亏愁晓月,蕉心不展怨春风。
遥山黯黯眉长敛,一水盈盈语未通。
漫托鹍弦传恨意,云鬟日夕似飞蓬。