西镇何穹崇,壮哉信灵造。诸岭皆峻秀,中峰特美好。
傍见巨掌存,势如石东倒。颇闻首阳去,开坼此河道。
磅礴压洪源,巍峨壮清昊。云泉纷乱瀑,天磴屹横抱。
子先呼其巅,宫女世不老。下有府君庙,历载传洒扫。
皇明应天游,十月戒丰镐。微末忝闲从,兼得事蘋藻。
宿心爱兹山,意欲拾灵草。阴壑已永閟,云窦绝探讨。
芳月期来过,回策思方浩。
窗影浮灯作竹纹,邻家饭熟菜香闻。小楼便有村居意,一卷能将古趣分。
见事平生坚自信,随波举国更何云。神州若有驱除朕,用我他时起异军。
每向钟山赋草堂,远林佳树色苍苍。石桥夜迥星河澹,仙井潮生雨气凉。
坐见青松将子落,行看老鹤与人长。钓泉拟解尘缨濯,蹑屩还趋千仞冈。
老翁住在浣花村,日日哦诗醉瓦盆。怪底横江见船尾,不知春水到柴门。
花艳芳春林,淑气流中堂。翩翩引上宾,兰芷献椒浆。
赵女挥五弦,托意陌上桑。非君一回首,谁识慢声长。
出云复归山,兹怀谅靡执。守道耻谐俗,嗟子久独立。
方仰澄清勋,遽返沧浪楫。玄运无定涂,一雨夏寒及。
彼哉岂予搆,顺受兹贤习。飏飏北去帆,咫尺渺莫即。
屡承沙鸿音,空忆云鸾集。且作鹿门耕,仍甘玉芝食。
龙德贵存身,渊潜慎出入。
前年策放东海滨,乘閒日弄沧波春。有时回首玉阙下,浮云万里生氛氲。
剖心未酬明主顾,一剑长留国士身。苍蝇贝锦意不足,何日金鸡赦逐臣。
翠华云影飞仙路,吾道穷途安足数。凤鸾铩羽投长沙,鹦鹉词高忍羁旅。
襄阳夫子豪俊才,古情道气空九垓。念我飘零日月长,悲歌激烈形神开。
神开歌促劝我酒,酒中盻剑心相厚。公馆春花笑向人,顾我穷愁复何有。
昔年肮脏见天子,祗今索莫风尘里。白日沈销五岳光,九地龙蛇飞不起。
许由被尧让,巢父闻之耻。逃此箕山阳,临溪还洗耳。
鹿门亦有庞德公,独携妻孥远城市。鸱夷之舟已电灭,至今五湖水清泚。
原生环堵长蓬蒿,孔圣曲肱亦饮水。丈夫不逢同所归,古人高节眼中稀。
青春好着东山屐,莫遣风霜惨客衣。
淮浦水深八尺强,新城旧城如巨洋。行舟欲泊苦迷岸,居市半空惟堵墙。
浮桥锁断津吏闷,远湖口决渔人狂。顾我情非羡鱼者,临渊终日咏沧浪。
卧理随民欲问安,讣邮俄至废朝餐。
秦川旧会欢如在,汉水新书墨未乾。
丹旐已归人寂寞,素车徒有泪汍澜。
时情冷暖尤无味,一臂相知在肺肝。
历寂黄花老涧傍,不因风雨减清芳。
从教衰谢随秋草,到了能全晚节香。