灌木愁鸦,露莎抛锦,离思暗落回廊。弹墨单衣,勘书深烛,清欢草草三霜。
看抱叶香枯翳镜,连雨萍沈败艇。西风渐老,冥鸿去翼成行。
谁许惊尘海角,红荔颗、绊稳北归艎。
蕙帘萝幌,仙书映掌,花药澄湖,虹月英光。消不得、能言怪石,凿空灵槎,说甚虞翻宅徒,陆贾书新,一夜江湖梦已凉。
梁燕再来,巢尘簌簌,炉穗愔愔,怅望天涯,罢酒阑干,凭谁指与斜阳。
颓柳敧台,明漪浅甃,青瑶相拱如笏。笼诗壁坏,冷旧家、垂露秋笔。
门外稀来辙。沧浪近、步尘更洁。几料理、簃南莳药,池北横书,吴皋占断烟月。
飞仙去,飘绛节。想汗漫青城,梦攀萝葛。山阳剩侣,尚解说、胭脂晴雪。
邻笛惊风歇。斜阳外、画阑凭热。归隐几人,秋语泠泠,枫根暗泉呜玦。
春日踏西畴,东风阳焰浮。暖云屯陇畔,活水浸溪头。
百亩周王业,一犁莘野谋。此身同鹿豕,此乐岂人侔。
深院鞦韆儿女情,桃花香暖月华清。碧窗梦破啼鸦散,杨柳风前笑语声。
至宝未为代所奇,韫灵示璞荆山陲。独使虹光天子识,
不将清韵世人知。世人所贵惟燕石,美玉对之成瓦砾。
空山埋照凡几年,古色苍痕宛自然。重溪幂幂暗云树,
一片荧荧光石泉。美人之鉴明且彻,玉指提携叹奇绝。
试劳香袖拂莓苔,不觉清心皎冰雪。连城美价幸逢时,
命代良工岂见遗。试作珪璋礼天地,何如瓀fZ在阶墀。
内史用尧意,理京宣惠慈。气和祥则降,孰谓天难知。
济旱露为兆,有如埙应篪。岂无夭桃树,洒此甘棠枝。
玉色与人净,珠光临笔垂。协风与之俱,物性皆熙熙。
何必凤池上,方看作霖时。
妆点琼英上玉梢,懑人春雪遍芳郊。情知不是丰年瑞,赢得长安酒价高。
万片白云归岫后,一轮明月到天时。乾坤清气无人识,借得樵夫短笛吹。
晓洞云归湿,春山草木新。夭桃含宿雨,嫩柳袅轻尘。
蝶翅寒犹怯,蜂衙晚渐陈。香风簇罗绮,已有踏青人。
春去欲何归,江南古路岐。日长莺燕懒,花谢蝶蜂疑。
香径红应减,高峰翠益奇。薰风琴调远,众绿上芳枝。