失却青丝素发生,合欢罗带意全轻。
古今人事皆如此,不独文君与马卿。
嫩叶柔条拂短檐,莺啼燕语晓风恬。
伤春无计留春住,怕见飞花不卷帘。
水涨寒沟柳又阴,小窗风度一声禽。
若将离绪萦春事,片片飞花是客心。
淡烟疏雨新秋。不禁愁。记得青帘江上、酒家楼。人不住。花无语。水空流。只有一双樯燕、肯相留。
戴胜飞晴野,凌澌下浊河。春风楼上望,谁见泪痕多。
枝枝交影锁长门,嫩色曾沾雨露恩。
凤辇不来春欲尽,空留莺语到黄昏。
水殿年年占早芳,柔条偏惹御炉香。
而今万乘多巡狩,辇路无阴绿草长。
玉楼烟薄不胜芳,金屋寒轻翠带长。
公子骅骝往何处,绿阴堪系紫游缰。
嫩叶初齐不耐寒,风和时拂玉栏干。
君王去日曾攀折,泣雨伤春翠黛残。
微黄才绽未成阴,绣户珠帘相映深。
长恨早梅无赖极,先将春色出前林。
隋家堤上已成尘,汉将营边不复春。
只向江南并塞北,酒旗相伴惹行人。
陌上河边千万枝,怕寒愁雨尽低垂。
黄金穟短人多折,已恨东风不展眉。
汝琴莫作归凤鸣,汝曲莫裁白鹤怨。明珠破璧挂高城,上有乌啼人不见。
堂中蜡炬红生花,门前绀幰七香车。博山夜长香烬冷,悠悠荡子留倡家。
妾机尚馀数梭锦,织恨传情还未忍。城乌为我尽情啼,知道单栖泪盈枕。
朝朝送别泣花钿,折尽春风杨柳烟。愿得西山无树木,免教人作泪悬悬。
愁离别。偏离别。别恨多周摺。无计解离情,独倚天边月。
窗外子规啼,正与春风杂。问鸟语花光,何时皆愁绝。
袅袅河堤树。
依依魏主营。
江陵有旧曲。
洛下作新声。
妾对长杨苑。
君登高柳城。
春还应共见。
荡子太无情。