行不得也哥哥。瘦妻弱子羸牸驮,
天长地阔多网罗。南音渐少北音多,
肉飞不起可奈何。行不得也哥哥。
往岁出家不念家,此行常念在天涯。云霄巳谢萤囊愤,风木徒兴鸟哺嗟。
侵冷女红愁夜色,及时庭训虚年华。竹敲梦断崤陵远,徒倚空斋日半斜。
岩青树绿坱兮轧,涧落云寒折以清。
二月山礬九月桂,江南处处得闲行。
才既非时用,性本爱岑寂。
决策西山游,幽隐遂成癖。
春风百花红,秋月千嶂碧。
烟霞结绸缪,猿鸟自畴昔。
乘间抚深旷,喷薄轰铁笛。
笑挹天柱峰,高寒几千尺。
五载恩光映豸袍,周询民瘼敢辞劳。闾阎不用惊年少,无限秋霜点鬓毛。
累累蠔山着石面,此非所有能无疑。
细看大石深孔窍,舟人撑篙迹犹遗。
乃知此山千载前,汹涌尚作海渺瀰。
蛟龙鱼鳖占窟宅,不省造化能密移。
浮生同逆旅,扰扰几时休。雁影三湘梦,猿声五岭愁。
异乡那见月,别路忽惊秋。明发云山路,征车岂暂留。
世路风波老不禁,一廛归买就槐阴。坐诗为累言难解,因酒成狂病转深。
山月荒凉窥断梦,壁灯青黯伴微吟。十年积毁应销骨,岂碍孤云万里心。
鸣雁为离群,馀哀度水云。那知故乡夜,亦似客中闻。
云断山峰远远,树回溪路斜斜。酒旗风飏村店,牛衣日晒田家。
唤妇鸠藏密竹,引雏鸭聚圆沙。人晚棹歌归去,争先去折汀花。