睡美生憎晓色催,丹心自愧未能灰。
尘埃汨汨岁将暮,霜雾蒙蒙昼不开。
身外百端俱长物,时危万事入羁怀。
君恩早晚粗酬了,粝饭敝裘归去来。
后乐先忧记饱观,兹楼今始得凭栏。
吐吞五水波涛阔,出纳三光境界宽。
黄帝乐声喧广宙,湘君山影浸晴澜。
江山何独助张说,收拾清晖上笔端。
双溪水绕新县绿,溪上桑麻春雨足。鸡犬不惊牛犊閒,野人笑语喧溪屋。
县有贤尹温如玉,知我民情谙土俗。阳春布泽百里均,不问深山与穷谷。
木樨无瘴烽无烟,公馆潇洒如神仙。松边拄笏看山色,竹外援琴听涧泉。
黄童白叟思借贤,鼓舞春风又三年。会稽未羡昼锦旋,玉麟金虎看腰悬。
知兵昔学万人敌,开国今收百战功。列戟枝寒琼帐雪,团袍花暖锦旗风。
凤台玉帛华夷会,麟阁丹青褒鄂同。赖有画图诗卷在,风流不尽大江东。
忙里何曾把酒卮,一秋心事付东篱。
等间应被西风笑,寂寞黄花未有诗。
莲花出自於泥中,过眼嫣然色即空。
争似泥涂隐君子,褐衣怀玉古人风。
史文谍象阐精英,世俗纷纷强指名。太液净涵棋局稳,姮娥圆绕贝珠清。
赤墀台辅幽人志,兰友参商此夜情。雷焕巳亡谁继踵,剑光空射斗牛明。
殷璠裁鉴英灵集,颇觉同才得旨深。
何事后来高仲武,品题间气未公心。
风骚如线不胜悲,国步多艰即此时。
爱日满阶看古集,只应陶集是吾师。
耻将官业竞前途,自爱篇章古不如。一炷香新开道院,
数坊人聚避朝车。纵游藉草花垂酒,闲卧临窗燕拂书。
唯有明公赏新句,秋风不敢忆鲈鱼。
闲立春塘烟淡淡,静眠寒苇雨飕(sōu)飕。
渔翁归后汀(tīng)沙晚,飞下滩头更自由。
春天里,鹭鸶时而悠闲地站立在烟波迷蒙的池塘边上,时而静卧在冷雨飕飕的寒苇丛里。
渔翁回去后沙汀上雾色苍茫,鹭鸶又在无人来往的滩头上自由自在飞上又飞下。
飕飕:形容雨声或很快通过的声音。