北正黎司地,南来得姓繁。
清时能教子,余润必高门。
珠蚌他年誉,金籝晚岁温。
王师勤佐馈,乡斗待平反。
江梅有远韵,不与世浮沈。诵我壁间句,知渠岁晚心。
疏花生古意,暖艳啅幽禽。此处知谁解,霜天启角音。
春意垂垂尽,名花续续开。谁知倾国色,元未著香埃。
曾向芜城见,还惊茗水来。贪看诗律细,忘覆掌中杯。
云外新来雁,风回字倒看。深知吴地暖,生怕塞天寒。
水国沙汀远,西畴稻粒残。排群宜稳睡,报夜喜平安。
天然标致出群品,绿叶青枝说太狂。卯酒醺酣红玉软,春风触拨瑞龙香。
清臞尚馀山泽相,淡薄强随时世妆。更道北人初不识,杏花应不敢承当。
旧年浙右水连天,闻说闽中水亦然。官里劝分虽遍及,民间悭籴为无钱。
大风拔木扬尘土,细雨打花空媚妍。甲子一晴差可喜,农家只愿屡丰年。
云片东西自在飞,偶然连缀又成衣。商量做雨竟何事,刻画奇峰便忘归。
沿江一曲水通村,潮拍平沙满旧痕。落日镕金潮又涨,水天直接海山门。
睡美生憎晓色催,丹心自愧未能灰。
尘埃汨汨岁将暮,霜雾蒙蒙昼不开。
身外百端俱长物,时危万事入羁怀。
君恩早晚粗酬了,粝饭敝裘归去来。
双溪水绕新县绿,溪上桑麻春雨足。鸡犬不惊牛犊閒,野人笑语喧溪屋。
县有贤尹温如玉,知我民情谙土俗。阳春布泽百里均,不问深山与穷谷。
木樨无瘴烽无烟,公馆潇洒如神仙。松边拄笏看山色,竹外援琴听涧泉。
黄童白叟思借贤,鼓舞春风又三年。会稽未羡昼锦旋,玉麟金虎看腰悬。