揽云凭结构,步月上林皋。不记金尊竭,频瞻玉宇高。
神清存夜气,天阔数秋毫。百尺楼如在,何烦卧汝曹。
如此江山伴索居,济时心力尽删除。避人计拙惊弓鸟,恋旧情深失水鱼!
偷活吟身窜荆棘,谋生溷迹托樵渔。但惭无肉酬黄耳,几度烦传却聘书。
春风轻,春雨晴;红杏开还落,黄莺打更鸣。朝朝江上穿双眼,夜夜空房度五更!
明星何熠爚,绛云何葳蕤。
辉海万楼台,下此凤凰雏。
窈窈西樵山,比之藐姑射。
神人凝雪肌,餐风影空碧。
雅步汉宫仪,雅奏广陵散。
逢场留白头,谁怜幽情满。
忽忆金兰友,携琴去自由。远寻寒涧碧,深入乱山秋。
见后却无语,别来长独愁。幸逢三五夕,露坐对冥搜。
偶来川上水盈盈,逝者如斯悟性情。至竟东流同到海,何须泾渭太分明。
每逢佳节倍多亲,况乃潇潇风雨时。山顶欲携弦管去,乱云高处不胜吹。
择交如辨器,取真不取伪。交情如泉洌,可饮不可竭。
一杯冻面破阳春,更洗盈襟万斛尘。入市马周空骨相,登楼孙楚尚精神。
儿童自笑行歌客,徒御兼羞失路人。归觅传家酒炉去,莫教风笛怆西邻。
司马年来多病渴,小楼凉雨趁高眠。无端一树樱桃熟,勾引莺声到枕边。