怪石如排衙,罗列亭两畔。森森整旌纛,岌岌峨冠弁。
烟冷云深燕不归,径多松叶少花枝。
春风过尽无行客,白书山獐饮石池。
昨来栖卧虞山云,抚枕中宵苦忆君。荒凉白雀古萧寺,钟声咒梵空林闻。
朝云吐吞蛟蜃气,旭日滉漾波涛纹。佛楼岌嶪列峰抱,海甸苍莽孤村分。
楝花风动雪乍捲,麦秋气爽天无氛。缄书报君君不遇,孤凤踯躅求其群。
闻君山中有精舍,面势正直莲峰下。修篁万挺球玉鸣,悬泉百道飞龙挂。
房栊窈窕閒且清,花木玲珑秀而野。清风澹荡堪挥尘,白日阴森可销夏。
此中共尔静谈玄,快读数过逍遥篇。林间饱啜苍耳饭,石上一枕青苔眠。
不知尘网在何处,翩翩自谓瑶台仙。差池万事总难料,振衣欲往空茫然。
我今暂返越来溪,抱瓮山中还灌畦。秋高更礼虞山顶,期尔纵蹑青云梯。
昨日城头挂冠,今朝天外骖鸾。从教执席争席,且喜畜樊出樊。
节近清明长是阴,黄花间在麦苗深。
倦行却上高楼望,烟锁前村一半林。
楞伽大师兄,夸曦识道理。破锁推玄关,高辩果难揣。论语老庄易,搜索通神鬼。起信中百门,敲骨得佛髓。此外杂经律,泛读一万纸。高殿排名僧,执卷坐累累。化物自一心,三教齐发起。随钟嚼宫商,满口文字美。商贾女郎辈,不曾道生死。纵遇强礼拜,雅语不露齿。劈破天地来,节义可屈指。季展即此僧,孤立无依倚。近来爱作诗,新奇颇烦委。忽忽造古格,削尽俗绮靡。假如慵裹头,但勤读书史。切磋并工夫,休远不可比。怜僧无远□,信佛残未已。貌古饶风情,清论兴亹亹。访余十数度,相去三五里。见时心亦喜,不见心亦喜。见时谈谑乐,四座尽角嘴。不见养天和,无人聒人耳。昨朝披雪来,面色赤靴靴。封灶养黄金,许割方寸匕。泥丸佛□教,怛化庄亦耻。未达不敢尝,孔子疑季子。药成必分余,余必投泥里。不如向阳堂,拨醅泛浮蚁。麹米本无愆,酒成是法水。行道不见心,毁誉徒云尔。雪晴天气和,日光弄梅李。春鸟娇关关,春风醉旎旎。道上正无尘,人家有花卉。高僧有拄杖,愿得数觏止。
携诗来做台州雪,台州雪好无人说。
一峰玉削昆仑柱,一天冰夹蓬莱阙。
大江不动纲罟冻,众壑皆声松竹折。
村无人行太清净,树无鸟棲俱峭绝,
丹天仙君谒帝回,赤脚泠泠踏寒月。
不管飞残水帝魂,从头尽笑春风拙。
绿华之女霓衣,从以主管进太阴妃。
法曲导引青鸾飞,仙人仙人胡不归。
初春丽晃莺欲娇,桃花流水没河桥。蔷薇花开百重叶,杨柳拂地数千条。
陇西将军号都护,楼兰校尉称嫖姚。自从昔别春燕分,经年一去不相闻。
无复汉地关山月,唯有漠北蓟城云。淮南桂中明月影,流黄机上织成文。
充国行军屡筑营,阳史讨虏陷平城。城下风多能却阵,沙中雪浅讵停兵。
属国小妇犹年少,羽林轻骑数征行。遥闻陌头采桑曲,犹胜边地胡笳声。
胡笳向暮使人泣,长望闺中空伫立。桃花落地杏花舒,桐生井底寒叶疏。
试为来看上林雁,应有遥寄陇头书。
一雨净昏氛,捷音恰到门。高流飞送客,芳树笑迎人。
闻喜眉生色,言归脚有神。明朝桐岭上,看我少年身。
清风闲坐,白云高卧,面皮不受时人唾(tuò)。乐跎(tuó)跎,笑呵呵,看别人搭套项推沉磨。盖下一枚安乐窝。东,也在我;西,也在我。
在清风中枯坐,在白云上高卧,面皮不会受到众人的唾弃。整日乐融融,笑呵呵的,看别人像驴同样套上套包子拉着沉重的石磨,替本身盖一座安然恬静的寓所,任我东西,随我的情意生活。
面皮:脸皮。唾:吐唾沫,鄙弃的意思。乐跎跎:即乐陶陶。看别人搭套项推沉磨:看别人像驴一样套上套包拉着沉重的石磨。套项:驴脖子上的套包。沉磨:沉重的石磨。盖下一枚安乐窝:替自己盖一座安然舒适的“窝”(指居所)。一枚:一座。