一叶落时空下泪,三春归尽复何情。
无人共得东风语,半日尊前计不成。
征客戍金微,愁闺独掩扉。尘埃生半榻,花絮落残机。
褪暖蚕初卧,巢昏燕欲归。春风日向尽,衔涕作征衣。
弹却眼中泪,自唱白头吟。
借君向时耳,明妾今朝心。
身苦尚可忍,心苦不可禁。
妾心似妾镜,对景长相寻。
君心似君琴,转手成别音。
失身妾命薄,轻身妾恨深。
再唱白头吟,击碎青玉簪。
山林胜处说天台,仙佛多从此地栖。
司马八篇通道妙,丰干一语指人迷。
时逢好酒从容饮,莫把新诗取次题。
白日看云思我否,惠连无分共攀跻。
纷纷落花飘,美人在何许?相思杳如梦,寂莫春已暮。
一别久不见,一往久不还。相望虽咫尺,如隔千万山。
大地万宝藏,玄冥不敢私。抉开青玉罅,浑浑流珠玑。
轻明疑夜光,洁白真摩尼。风吹忽脱串,日射俄生辉。
有时如少靳,觱沸却累累。风色媚一川,老蚌初未知。
君看一日间,巧历所不赀。游人随意满,不畀乾没儿。
吾谓历下城,繁华富瑰奇。贪夫死专利,帝意怜其痴。
故露连城珍,可玩不可几。若曰天壤间,所遇皆汝资。
何必秘箧笥,自贻伊瑕疵。诗成一大笑,臆说量天机。
暗朱箔雨寒风峭,
试罗衣玉减香销。
落花时节怨良宵。
银台灯影淡,
绣枕泪痕交。
团圆春梦少。
喧传彩鷁下江干,村北村南稚子看。
呼酒咄嗟欣有客,住山寥落幸无官。
不惭居士新藤帽,亦醉田家老瓦盆。
君爱幽居寻旧好,几来林下共清欢。
梅花窗下理桐君,静几名香手自焚。雁叫汀寒秋已半,乌啼霜落夜初分。
愁怜鲁谷兰依草,兴入潇湘水接云。更想鱼龙相许处,月明江白共纷纷。
奇绝巍台峙浊流,古来人号小瀛洲。路通霄汉云迷晚,
洞隐鱼龙月浸秋。举首摘星河有浪,自天图画笔无钩。
将军悟却希夷诀,赢得清名万古流。