灵蛇不与世相关,时复蜿蜒水石间。何处天瓢待霖雨?一龛香火梵仙山。
百二关河草木横,十年戎马暗秦京。岐阳西望无来信,陇水东流闻哭声。
野蔓有情萦战骨,残阳何意照空城。从谁细向苍苍问,争遣蚩尤作五兵。
颠风作力扫阴霾,白日青天四望开。
好个台山真面目,争教坡老不曾来?
西北天低五顶高,茫茫松海露灵鳌(áo)。
太行直上犹千里,井底残山枉呼号。
万壑(hè)千岩位置雄,偶从天巧见神功。
湍(tuān)溪已作风雷恶,更在云山气象中。
山云吞吐翠微中,淡绿深青一万重。
此景只应天上有,岂知身在妙高峰?
灵鳌:神龟。古代神话传说,渤海之东有大壑,下深无底,中有五仙山(瀛洲、蓬莱、方丈、员峤、岱舆),常随波漂流颠簸。上帝使十五巨鳌举头顶之,五山遂屹立不动。
井底残山:指诸山与五台相比,如在井底。
天巧:指天然形成的五台岩壑景象。神功:鬼斧神功,非人力所能及。
湍溪:急流的河溪。风雷恶:形容水流声巨响如雷。
翠微:青翠的山峦。此句说云雾在青翠的山峦间飘荡出没。
妙高峰:佛教传说中的最高峰,这里代指五台山。
谓吾多可失之杂,与人连甍或莫识。谓吾寡合失之孤,与人倾盖或莫逆。
南来岂是无过从,一见如故髯簿公。文章未始要著语,造化莫能与争工。
半生蓬首黄卷里,不如略款习凿齿。须臾已幸复期年,咫尺犹思况千里。
羊城虎城任仃伶,梅岭不遮梦逢迎。陇头明月向人色,户外清风敲竹声。
汉廷用少公垂老,在我者大官无小。馀干县古簿书少,赤子被圣厮儿扰。
馀功始可到鱼鸟,了事犹痴仍不了。笑人莫更为人笑,我住巴山木之杪。
急足往来数晡晓,贻诗勿惮相揉矫,吾人能有几同调。
江响合蛮吹,鸟声谐越吟。
仍收南郭籁,并入大韶音。
纚纚听于耳,徐徐写以琴。
倘犹有作韵,着语付何阴。
雷怒潜轰响,龙惊起喷津。
泥中滩泯迹,卧处有遗鳞。
三伏了无暑,四时长是春。
游嬉白衣老,疑是避秦人。
次第韶光半,因循乐事希。
清游今见约,素懒敢相违。
天末收行雨,林梢逼落晖。
瓶中有残酒,不尽不言归。
松行石磴两崎岖,此去长安路更迂。底个官侬强健在,葛巾芒屩自骑驴。
霜净波平水落湾,我行正在画图间。帘钩不用怕风日,且看江南江北山。