地炉火煖壁灯青,虚阁风惊铎乱鸣。门掩上方山月黑,北窗危坐听松声。
青帝回銮候,瞻依向紫微。轩辕新凤历,章甫旧儒衣。
物色先春好,星光拂曙稀。古今呼吸里,默默对清晖。
有蔚者竹,其叶沃若。有美斯石,浑坚以朴。朴故无伪,沃其有仪。
淩厉岁寒,确乎匪移。君子象之,因物验己。虚中劲节,抱一终始。
长风飕飕昼鸣籁,结茅作屏障内外。三尺土墙不须甓,省事只斫草皮盖。
霜豪掷罢倚天寒,任作淋漓淡墨看。
何敢自矜医国手,药方只贩古时丹。
金马辞臣赋小诗,梨园弟子唱新词。君恩还似东风意,先入灵和蜀柳枝。百草千花共待春,绿杨颜色最惊人。天边雨露年年在,上苑芳华岁岁新。长爱龙池二月时,毵毵金线弄春姿。假饶叶落枝空后,更有梨园笛里吹。绿水成文柳带摇,东风初到不鸣条。龙舟欲过偏留恋,万缕轻丝拂御桥。百尺长条婉曲尘,诗题不尽画难真。凭君折向人间种,还似君恩处处春。风暖云开晚照明,翠条深映凤凰城。人间欲识灵和态,听取新词玉管声。醉折垂杨唱柳枝,金城三月走金羁。年年为爱新条好,不觉苍华也似丝。新春花柳竞芳姿,偏爱垂杨拂地枝。天子遍教词客赋,宫中要唱洞箫词。凝碧池头蘸翠涟,凤凰楼畔簇晴烟。新词欲咏知难咏,说与双成入管弦。侍从甘泉与未央,移舟偏要近垂杨。樱桃未绽梅花老,折得柔条百尺长。
金马词臣赋上诗,梨园弟子唱新词。
君恩还似东风意,先入灵和蜀柳枝。
京洛多权豪,游服相随。
青牛中甸车,白马连环羁。
珩佩竞照耀,绅组旧参差。
驺鸣行人驻,倏若流风驰。
名园不问主,下辇辄失嬉。
秦官锡雕盘,光禄假羽巵。
侏儒善为优,邯鄣有名姬。
坐客应馀论,雇眄成恩私。
卤簿留国门,谁何不敢讥。
归业卧华堂,琐窗承文楣。
武夫莹庭阶,壁珰攒荣题。
列烛正晶荧,喷香常逶迤。
明朝入君门,密侍白玉墀。
开言迎合旨,群公默无为。
乍请考工地,亦拜床下儿。
吹嘘枯稊生,指雇千钧移。
回瞻狥名士,猿介尔何施。
朱云折槛去,梅福弃官归。
寂寞扬子云,口吃不能辞。
著书述圣道,徒许俗人嗤。
汉室已久坏,往事垂于兹。
眇然千载下,慷慨有馀悲。
凝碧池头蘸翠涟,凤皇楼畔簇晴烟。新词欲咏知难咏,说与双成入管弦。
黄金昏刀白玉环,藓花古血寒斑斑。
皇天生物有深意,入树伐石无坚顽。
丈夫意气岂儿女,事变亏成争一缕。
拔天动地风雨来,环响刀鸣夜飞去。
世间万事须乘时,古来失意多伤悲。
呜呼宝刀在手无能为,不知去后郁郁令思。