指上冰弦湿未调,白头司马恨难消。空将南陌如丝柳,折送行人度洛桥。
五云天近昼香残,红白花枝满药阑。一夜东风吹小雨,殿头持卷隔帘看。
天!
休使圆蟾照客眠。
人何在?
桂影自婵娟。
穷冬自萧疏,小垒玄云开。
使君掷虎符,行矣何遽哉。
父老相与言,未言心已哀。
自云好使君,抚我如婴孩。
天不为我旱,人不为我灾。
使君今已行,力挽不可回。
举手向父老,听我勿我猜。
赤骥万里足,瑶池倏往来。
伏枥方丈间,何其等驽骀。
丹凤隘寥廓,五湖看如杯。
修羽落樊笼,安得一毰毸。
骥非伏枥姿,凤当翔九垓。
使君禀天秀,磊磊真长才。
峡裹三家村,胡为久徘徊。
况与艰运偶,中州涨胡埃。
天子急亲贤,搜访群草莱。
一麾谅其微,千里良需材。
弃去自腾踏,为国除祸胎。
父老休嗟惜,功勋在云台。
又閒居、数将重九,空阶半霎晴阴。算溪山依旧,恁筋力、怯登临。
过尽无端风雨,甚江天寥廓,雁字都沈。负黄花后约,故径罢追寻。
对浊酒、与谁共斟。
疏衾。只让凉侵。来日事、费悽吟。叹萸囊自裹,兰釭静掩,愁断宵砧。
客途泪痕休检,料应比、去年深。待相携、翠微流水,画边人老,徒惜秋讯萧森。
羁思未任。
又见春风草色肥,凤楼尘锁燕飞飞。
洛阳近日无花柳,犹恨多年不得归。
墙阴地下潴春潦,便被儿童唤作池。微雨复来时点缀,好风肯至亦涟漪。
白鹅绿鸭容相就,蚯蚓虾蟆圣早知。江海自方吾与子,看渠泛泛得多时。
晓色近诸天,霜重万象悬。鸡鸣松顶日,僧语石房烟。
清磬秀群水,幽花香一泉。欲参黄蘖义,使向此中传。
憩邯几住吕公轩,何意支流派最繁。接武箕裘多国器,将文点窜为家门。
从知姬姓本同气,况乃唐封出太原。谱志分明非漫合,不妨两地荐蘋蘩。
为郎非白头,作牧授沧洲。江界乘潮入,山川值胜游。
暑气随转扇,凉月傍开楼。便欲归田里,抛官逐隐侯。
罢郎东出守,半路得浮舟。大旆行当夏,桐江到未秋。
云闲分岛寺,涛静见沙鸥。谁伴临清景,吟诗上郡楼。