科名继世古来稀,高步何年下紫微。帝命几曾移重镇,
时清犹望领春闱。登朝旧友常思见,开幕贤人并望归。
今日得游风化地,却回沧海有光辉。
林居向晚饶清景,惜去非关恋酒杯。石净每因杉露滴,
地幽渐觉水禽来。药蔬秋后供僧尽,竹杖吟中望月回。
红叶闲飘篱落迥,行人远见草堂开。
一岁重阳至,羁游在异乡。登高思旧友,满目是穷荒。
草际飞云片,天涯落雁行。故山篱畔菊,今日为谁黄。
老子旧知已,江湖独尔思。
此行逢作者,送别若为辞。
风雨过春半,诗书滞海涯。
心心傥相印,亦足慰衰迟。
巨灵掌上月,玉女盆中泉。柱史息车看,孤云心浩然。
结屋山中远市嚣,雨馀荒径长蓬蒿。平生身外无他事,劝客尊前有浊醪。
至宝惟人材,所宝非全璧。缅怀古圣贤,頫仰流汗赤。
龙媒日千里,远道如所适。一鸣万马瘖,见之皆辟易。
伯乐虽相知,不辨骊黄色。斯人去我久,千载犹旦夕。
伟哉东白翁,平生数亲炙。南望吹箫台,矫首空叹息。
何时一相见,斗酒浇胸臆。醉酒且勿言,中心期饱德。
浪漫人间压客尘,衡门长忆锁榆枌。
忘言拟尽轮人妙,陈迹慵寻史籀文。
万里功名心独冷,一廛耕凿力能勤。
旧游欲问南归趣,寂寞吾今过子云。
郑公负才名,流落四十年。
高视隘八荒,天寒坐无毡。
忘形赖司业,时与送酒钱。
嗟予樗栎材,臃肿世所捐。
云何附青云,拜赐追前贤。
开壶对青樽,内愧颜靦然。
公乎廊庙姿,直干上参天。
袨服群娃宫,不虞姑争妍。
陋儒气填臆,感慨聊自宣。
辱惠不知报,强歌成短篇。
仙人剪水银河边,仙风吹散花联翩。
明星撩乱入我眼,风紧一阵随天旋。
如今谁卧剡溪雪,如今谁访山阴船。
古人气韵不可见,晓来对此空悠然。
檐前未觉眼界豁,临眺忽忆楼居仙。
若为留得数玉树,六月绕屋生清妍。