夹道人家水竹间,马头山色画应难。天公故故开云幕,乞与莲峰仔细看。
雨扶黄叶,夜半打空窗。罗衾较冷,鹤焰知寒,蟋蟀依床。
萧瑟西风摇落,树枯山瘦,朝来减却秋光。
断人肠。有约梦迷巫峡,空怜雁出潇湘。无那枕边醒耳,听彻沉沉玉漏长。
一宵难过,何况是,无日不思量。
迢递。移得根枝自天际。烂熳新红如醉。云艳摇芳砌。
开落长春得意。朵朵还扶日。风露不禁沽滴。苔径空怜惜。
茜绯枯紫,更著粉边轻。花如刻缯,叶疑缀玉,色醉还醒。
盈盈开日,爱向闲庭绣户,密翠簇繁英。落还生。偏怜常占春艳,可人闲意幽情。
无那一朝霜露,不堪憔悴付飘零。根枝犹在,待春回,依旧订花盟。
黄竹歌声动地哀,年华忧共水相催。可怜万里堪乘兴,欲构中天正急材。
绛简尚参黄纸案,玉楼长禦白云杯。身闲不睹中兴盛,用尽陈王八斗才。
荷声碧槛,蒜影纹帘,诗在枕根梦觉。钗边缀虎,扇底弹蝇,输与彩舟佳约。
记琵琶、初见湾头,才舒新眉半萼。立尽梅阴,晚雨犹鸣青蒻。
赢得星星短鬓,羞照江心,一规铜魄。凉生楚簟,怨人宫砂,多少玉窗罗幕。
想南湖、十顷菱波,閒了微吟浅酌。还认取、天际归帆,飞凫阑角。
飙风西北起,阴云薄南陲。冉冉岁云暮,恻恻心内悲。
辞亲远行迈,已越三年期。昔为连根树,今若游地丝。
形影窃自吊,朝东暮西驰。不学齐仲连,翻作楚钟仪。
南冠愧流窜,短褐谁相知。性命寄须臾,面色含饥疲。
明月在东壁,愿照浊水泥。泥中复何见,沙砾纷参差。
下有沉沙珠,上有琼树枝。琼枝良可依,终不埋光辉。
玉楼缥(piāo)缈(miǎo)孤烟际。徒倚愁如醉。雁来人远暗消魂。帘卷一钩新月、怯黄昏。
那人音信全无个。幽恨谁凭破。扑花蝴蝶若知人。为我一场清梦、去相亲。
夜晚独自登上小楼,烟雾朦胧,忧愁漫上心头就像醉酒似的。大雁飞来了,可是爱人却远走了,想到这更加惆怅。窗帘边一钩新月,这凄凄黄昏最是难熬。
所爱的人心音全无,我这幽恨何时才能除去呢。那绕着花儿飞舞的蝴蝶若是懂我的心的话,麻烦到我的梦里去,飞去我爱人的地方,寄去我的相思。
玉楼:华丽的楼阁。
相亲:互相亲爱;相亲近。
南方有障气,晨鸟不得飞。
膏沐谁为容,明镜闇不治。